Oznaczanie stężenia białka C-reaktywnego (CRP) jako markera stanów zapalnych o różnym pochodzeniu jest podstawowym badaniem wykorzystywanym rutynowo w diagnostyce laboratoryjnej. Ponadto zmiany stężenia białka C-reaktywnego we krwi wykorzystuje się w ustalaniu etiologii infekcji, gdzie podczas infekcji wirusowej wartości CRP zwykle nie przekraczają 8 mg/L, natomiast w zakażeniach bakteryjnych stężenie CRP często przekracza 100 mg/L. Ze względu na łatwość oznaczenia i szybkość uzyskiwania wyniku coraz większe zastosowanie w diagnostyce różnicowej infekcji mają testy typu point of care (POC) do oznaczania CRP. Testy CRP stanowią uzupełnienie objawów klinicznych i zostały wprowadzone na rynek medyczny w odpowiedzi na nadmierną antybiotykoterapię oraz wzrastającą lekooporność drobnoustrojów. Coraz większe zainteresowanie testami CRP przez lekarzy pierwszego kontaktu idzie w parze z pojawieniem się testów do samokontroli. Obecność domowych testów CRP w aptece jako placówki opieki zdrowotnej zwiększa znacząco dostęp pacjentów do badania oraz stanowi element promocji wiedzy o racjonalnej antybiotykoterapii.