2019-03-25 Artykuł
Z inicjatywy Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych dla uczczenia 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości została opracowana publikacja poświęcona stuleciu rejestracji leków w Polsce. Oparty na niej poniższy artykuł ma na celu przybliżenie tego niezwykle ważnego aspektu historii farmacji w odrodzonym państwie polskim.
Jak wspomnieliśmy wcześniej („Lek w Polsce" nr 01/2019) – nie sposób nie dostrzec ogromu pracy i poświęcenia Stanisława Weila dla zbudowania nowoczesnej instytucji odpowiedzialnej za rejestrację i nadzór nad rynkiem leków w odrodzonej Polsce. Dziś jest praktycznie nieznany, choć położył ogromne zasługi na polu farmacji w Polsce. Urodził się 15 sierpnia 1875 r. w Ozorkowie, w rodzinie o tradycjach farmaceutycznych. Jego dziadek, Karol Teodor Wilhem Weil, otworzył ok. 1825 r. aptekę w tym mieście, po nim zaś przejął ją ojciec Stanisława – Herman Robert. Miał on jeszcze dwóch synów, Karola Fryderyka i Stefana Roberta, którzy wraz ze Stanisławem odziedziczyli rodzinną aptekę w równych częściach. Stanisław Weil studiował w Karlsruhe, Fryburgu i Bernie, gdzie w 1899 r. uzyskał doktorat z chemii. Przed I wojną światową wykładał chemię w szkole Miłkowskiego w Warszawie, był także redaktorem „Wiadomości Farmaceutycznych”. 1 września 1917 r. został powołany na stanowisko referenta do spraw farmacji Departamentu Spraw Wewnętrznych Tymczasowej Rady Stanu. Następnie został starszym referentem
w Dyrekcji Służby Zdrowia. 15 stycznia 1919 r. został naczelnikiem Sekcji Farmaceutycznej Ministerstwa Zdrowia Publicznego. Pracę ministerialną dyrektor Weil łączył z kierowaniem Państwowym Instytutem Farmaceutycznym, któremu to zajęciu mógł się oddać w większym zakresie dopiero od października 1921 r., po odejściu z pracy w ministerstwie. Wcześniej zorganizował od podstaw inspekcję farmaceutyczną. Jednocześnie był redaktorem „Roczników farmacji”.

Copyright © Medyk sp. z o.o