2020-10-21 Aktualności

Choroba zwyrodnieniowa jest najczęstszą chorobą stawów w starzejącym się społeczeństwie. Wiąże się z bólem, niepełnosprawnością i inwalidztwem, stanowiąc ważny problem medyczny, społeczny i ekonomiczny.  Jednak, jak pokazały najnowsze badania SW Research, wiedza na jej temat jest wciąż niewystarczająca. 44% kobiet biorących udział w badaniu wskazało, że nie wie, na czym polega choroba zwyrodnieniowa  stawów, a niewiele więcej niż co piąta badana zna wszystkie czynniki, które są głównymi przyczynami choroby.

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest  jedną z najczęstszych chorób  występujących po 50 r. ż., prowadzącą w konsekwencji do niepełnosprawności (w jej wyniku na świecie ponad 17 mln osób rocznie traci sprawność). Związek choroby zwyrodnieniowej z niepełnosprawnością odgrywa niezwykle ważną rolę, albowiem niepełnosprawność jest niezależnym czynnikiem ryzyka zwiększonej śmiertelności z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Stąd też w 2018 r. choroba zwyrodnieniowa stawów została zakwalifikowana przez FDA do grona chorób ciężkich. Najczęstszym problemem, z którym zgłaszają się pacjenci, są dolegliwości bólowe i upośledzenie funkcji narządu ruchu. Proces chorobowy ma charakter przewlekły i często obejmuje wiele stawów (najczęściej są to: staw kolanowy, biodrowy, stawy rąk, stóp lub kręgosłupa). Do charakterystycznych objawów należą: ból, krótkotrwała sztywność, zwłaszcza na początku ruchu i przy zmianie pozycji ciała, bolesność przy dotyku, ograniczenie ruchomości stawów, trzeszczenia, a czasem nawet niestabilność stawu lub obrzęki – mówi prof. dr hab. med. Anna Kuryliszyn-Moskal, reumatolog, ekspertka programu Zdrowa ONA.

Najwięcej respondentek wskazało, że najczęstszymi przyczynami ChZS są czynniki  związane z wykonywanym zawodem (np. praca fizyczna, podnoszenie ciężkich przedmiotów, długotrwałe stanie), zaburzenia budowy stawu (wrodzona dysplazja biodra, koślawość kolan, niestabilność stawu po urazie) oraz podeszły wiek. Płeć żeńską za czynnik ryzyka uznało tylko 7% respondentek.

Do czynników ryzyka należą: wiek, płeć żeńska, podłoże genetyczne, a także wpływ środowiska (m.in. mała aktywność fizyczna, przeciążenia stawów, dieta, palenie papierosów). Istotnym problemem klinicznym jest fakt, iż choroba początkowo przebiega bezobjawowo, pomimo obecności zmian radiologicznych - komentuje prof. Kuryliszyn-Moskal.

 

Kiedy należy zgłosić się do lekarza?

Najczęściej doświadczanymi przez Polki objawami choroby zwyrodnieniowej stawów są strzykanie, trzaski i zgrzytania w stawach oraz ból stawów. 

 Do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu powinny, poza bólem stawu, skłonić nas takie objawy objawy jak jego obrzęk, zaczerwienienie lub ocieplenie, odczucie porannej sztywności stawów, która mija po wykonaniu prostych ruchów, dotkliwy ból odczuwany szczególnie w nocy, problemy z zaśnięciem oraz objawy ogólne, takie jak: apatia, brak apetytu, chudnięcie. Podczas rozpoznania lekarz na pewno będzie chciał się dowiedzieć, od jakiego czasu ból stawów jest odczuwalny, w jakich sytuacjach pacjentowi towarzyszy najbardziej dotkliwy ból oraz czy poza bólem pojawiły się inne dolegliwości. Ważne jest również by powiedzieć, co było przyczyną bólu, bo być może to efekt przeciążenia wynikającego z pracy, uprawianego sportu, itd. wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Jarosław Drobnik, internista.

W przypadku pojawiania się bólu stawów Polki w pierwszej kolejności najchętniej sięgnęłyby po lek do stosowania zewnętrznego, np. żel lub krem.

Nie powinno się na własną rękę rozpoczynać leczenia dostępnymi bez recepty środkami przeciwbólowymi „na wszystkie dolegliwości”. Konsultacja z lekarzem czy farmaceutą (w przypadku leków bez recepty) pomoże pacjentowi dobrać lek na bóle kostno-stawowe i mięśniowe. Wielokrotnie osoby chore zamiast zgłosić się do lekarza korzystają z niesprawdzonych alternatywnych metod, które nic nie wnoszą, a tylko opóźniają rozpoczęcie właściwego leczenia – komentuje prof. Drobnik, ekspert programu Zdrowa ONA.

 

Postępowanie farmakologiczne i niefarmakologiczne

W przypadku dość zaawansowanych zmianami w stawach jako pierwsze stosuje się leki przeciwbólowe. W okresach zaostrzeń przepisuje się lek z grupy NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych). Niektóre z nich mają działanie chondroprotekcyjne (pozytywnie wpływające na chrząstkę stawową).

Poza przyjmowaniem leków  ważne są również: regularna aktywność fizyczna (zestaw ćwiczeń powinien zostać indywidualnie przygotowany przez fizjoterapeutę i dostosowany do potrzeb pacjenta), nieprzeciążanie stawów (unikanie intensywnej pracy fizycznej, podnoszenia ciężkich przedmiotów, itd.), odpowiednie zaopatrzenie ortopedyczne (obuwie, wkładki korekcyjne, sprzęt ułatwiający poruszanie się) i dbanie o prawidłową masę ciała.

Leczenie powinno być planowane indywidualnie, przy czynnym udziale pacjenta. Zalecane jest jednoczesne stosowanie postępowania farmakologicznego i niefarmakologicznego. (...) Coraz większą uwagę przywiązuje się do regularnego kontaktu pacjenta z profesjonalistami zdrowia, szczególnie z fizjoterapeutą, psychologiem, pracownikiem socjalnym oraz udział w grupach wsparcia. W zaawansowanych stadiach choroby zalecane jest postępowanie operacyjne. Ważnym celem jest leczenie przeciwbólowe oraz poprawa funkcji stawów i jakości życia pacjentów mówi prof. dr hab. med. Anna Kuryliszyn-Moskal.

Dr Paweł Olszewski, ortopeda, ekspert programu Zdrowa ONA: Z ortopedycznego punktu widzenia leczenie zmian zwyrodnieniowych dzielimy na operacyjne i nieoperacyjne. Wybór sposobu leczenia zależy od stopnia zaawansowania zmian chorobowych i poziomu oczekiwań pacjenta. Leczenie nieoperacyjne możemy stosować w profilaktyce wystąpienia zwyrodnień u pacjentów bezobjawowych, w przypadku słabego lub umiarkowanego nasilenia dolegliwości, jako uzupełnienie leczenia operacyjnego, jak również u pacjentów, u których operacja jest przeciwwskazana lub niemożliwa. Spośród dużej gamy zabiegów, które są wykorzystywane w leczeniu chirurgicznym wymienić należy zabiegi prewencyjne mające na celu zahamowanie progresji zmian zwyrodnieniowych, zmieniające rozkład przenoszenia sił i  korygujące oś stawu; zabiegi artroskopowe, które odnoszą się do patologii struktur wewnątrzstawowych mających wpływ na powstawanie zwyrodnień oraz endoprotezoplastyki stawów lub w uzasadnionych przypadkach artrodezy, czyli usztywnienie stawu.

 

Copyright © Medyk sp. z o.o