2012-04-19 Artykuł

PMS

Zespół napięcia przedmiesiączkowego

Streszczenie

Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) jest cyklicznie występującym zaburzeniem powszechnie występującym wśród kobiet w wieku reprodukcyjnym. Etiologia PMS nie jest do końca wyjaśniona. PMS charakteryzuje się objawami somatycznymi i afektywnymi, występującymi konsekwentnie podczas fazy lutealnej cyklu miesiączkowego. Objawy takie jak nastrój depresyjny, wybuchy gniewu, drażliwość, niepokój, splątanie, wycofanie społeczne, tkliwość piersi, wzdęcia, bóle głowy i obrzęki, ustępują w kilka dni po rozpoczęciu krwawienia miesięcznego. Najcięższą postać PMS określamy mianem przedmiesiączkowych zadurzeń dysforycznych (PMDD).

W pierwszej kolejności kobietom z rozpoznaniem PMS lub PMDD powinny być zalecane: zmiana stylu życia oraz aktywność fizyczna. U kobiet z ciężkim PMS oraz z PMDD, u których konieczne jest zastosowanie leczenia farmakologicznego, lekami pierwszego rzutu są selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny(SSRI).Terapia hormonalna hamująca owulacje jest alternatywą w razie nieskuteczności SSRI. Leki przeciwlękowe, spironolakton oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne są stosowane jako leczenie wspomagające w łagodzeniu objawów PMS.

 

Zespól napięcia przedmiesiączkowego (Premenstrual syndrome, PMS) dotyka miliony kobiet w wieku rozrodczym na całym świecie. PMS charakteryzuje się cyklicznym występowaniem objawów afektywnych i somatycznych w trakcie trwania fazy lutealnej oraz szybkim ich ustępowaniem wkrótce po wystąpieniu krwawienia miesięcznego. Jest to przewlekłe schorzenie, które może negatywnie wpływać na relacje interpersonalne, zachowania społeczne oraz wydajność w pracy.

Pierwszy formalny opis zespołu napięcia przedmiesiączkowego i jego najcięższej postaci - przedmiesiączkowych zaburzeń dysforycznych (Premenstrual dysphoric disorder, PMDD) został przedstawiony około 70 lat temu przez Roberta T. Franka w pracy pod tytułem ”Hormonal Cause of Premenstrual Tension”.

Copyright © Medyk sp. z o.o