Zaparcia są powszechne wśród dzieci, a zdecydowana ich większość ma charakter czynnościowy. Sposób leczenia zaparć czynnościowych zależy od wieku dziecka,  obecności nawykowego wstrzymywania stolca, błędów dietetycznych oraz czasu trwania objawów. Leczenie obejmuje edukację, demistyfikację, zmiany stylu życia, korzystania z toalety i stosowanie preparatów farmakologicznych. Glikol polietylenowy jest lekiem z wyboru zarówno w terapii wstępnej, jak i podtrzymującej. Rodzaj środka przeczyszczającego jest mniej ważny niż stosowanie odpowiedniej dawki i zapewnienie przestrzegania zaleceń.

Za główną przyczynę zaparcia czynnościowego uznaje się świadome powstrzymywanie wypróżnienia przez dziecko w obawie przez nieprzyjemnymi doznaniami lub bólem, który może towarzyszyć oddaniu stolca. Najczęściej ma to miejsce podczas:

• nauki korzystania z toalety w wyniku nadmiernej presji ze strony opiekunów lub innych błędów wychowawczych, np. częstych prób „wysadzania” połączonych z karaniem w razie niepowodzenia;
• rozpoczęcia edukacji przedszkolnej lub szkolnej, co może być związane z niechęcią do korzystania z toalety publicznej, nowym rozkładem dnia lub innymi stresującymi sytuacjami.