Przeziębienie to bardzo częsta jednostka chorobowa. Główną przyczyną przeziębienia są wirusy, które prowadzą do występowania dokuczliwych objawów, takich jak ból gardła, katar czy kaszel. Leczenie powinno mieć przede wszystkim charakter objawowy.

Jeszcze kilka tygodni temu Polska, podobnie jak większość Europy, mierzyła się z problemem tridemii, czyli jednoczesnego występowania dużej liczby zakażeń grypy, COVID-19 i RSV. Nie każdy zdaje sobie jednak sprawę z faktu, że w przeciwieństwie do tych jednostek chorobowych przeziębienie należy do najczęstszych chorób układu oddechowego – nie tylko w sezonie wzmożonej zachorowalności.

Definicja przeziębienia zwięźle precyzuje zarówno przyczynę, jak i obszar obejmowany zwykle nieprzyjemnymi dolegliwościami. Teoria głosi, że przeziębieniem nazywa się najczęściej ostre, wirusowe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Dlaczego w definicji występuje określenie ostre? Wynika to z faktu, że jednostka chorobowa pojawia się zwykle dość szybko po zainfekowaniu, a okres jej trwania ogranicza się zwykle do kilku dni. Co do zasady, przeziębienie jest chorobą samoograniczającą się, niemniej jednak objawy powstające w przebiegu tej jednostki chorobowej potrafią być mocno uciążliwe dla pacjentów, dlatego wprowadzenie farmakoterapii pozwala znacząco poprawić jakość życia chorego.

Przeziębienie to choroba o podłożu wirusowym. Wśród czynników sprawczych wymienić należy przede wszystkim rinowirusy, które odpowiadają nawet za 50% wszystkich przypadków przeziębienia. Oprócz rinowirusów bardzo częstą przyczyną są także koronawirusy i enterowirusy. Warte zapamiętania jest to, że wśród wymienionych czynników sprawczych nie ma wirusa grypy, który przypisywany jest tylko i wyłącznie występowaniu grypy.