Na przestrzeni kilku ostatnich dekad w piśmiennictwie anglojęzycznym pojawiły się pojedyncze doniesienia wskazujące na możliwość współwystępowania alergii i niespecyficznych bólów dolnego odcinka kręgosłupa (ang. non-specific low back pain – nsLBP). Celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie, czy alergia może być czynnikiem predykcyjnym bólów dolnego odcinka kręgosłupa na podstawie przeglądu piśmiennictwa. Według hipotezy alergologa Josepha Millera uwalniane przez mastocyty mediatory chemiczne (m.in. cytokiny prozapalne, histamina) mogą ,,zmusić’’ komórki naczyń krwionośnych do delikatnego oddzielenia się, co skutkuje tym, że przedostają się one do układu krwionośnego. To sprawia, że prozapalne cytokiny biorące udział w reakcji alergicznej ( Il- 1β, Il-6, TNF- α), a także histamina w wysokim stężeniu, mogą poprzez motoneurony pobudzać nocyceptory zlokalizowane w obrębie mięśni szkieletowych, powodując ich skurcze i bóle.

Wapń jest jednym z najważniejszych makroelementów w organizmie ludzkim. Stanowi podstawowy składnik strukturalny układu szkieletowego. Tym samym w tkance kostnej zdeponowane jest blisko 99% wapnia. Poza funkcją budulcową pełni szereg istotnych funkcji w ustroju, m.in. reguluje sygnalizację wewnątrzkomórkową, warunkuje przewodnictwo nerwowe, hemostazę, pracę mięśni oraz sekrecję hormonów i enzymów. Dzienne zapotrzebowanie na wapń jest zróżnicowane pod względem płci, wieku oraz pochodzenia.

Kaszel jest naturalnym odruchem, który pomaga chronić płuca, usuwając z nich substancje drażniące, takie jak dym i kurz, ale może być również objawem przeziębienia lub grypy. Suchy kaszel jest spowodowany podrażnieniem lub suchością w tylnej części gardła. Może być również spowodowany czynnikami zewnętrznymi, takimi jak alergeny, dym, kurz, może być objawem wielu chorób np. astmy, zapalenia opłucnej, czy występować jako działanie niepożądane związane ze stosowaniem leków, np. inhibitorów konwertazy angiotensyny (IKA). Suchy kaszel można leczyć lekami przeciwkaszlowymi pochodnymi opioidów: kodeiną, dekstrometorfanem, lekami nieopiodowymi: butamiratem i lewodropropizyną oraz pastylkami na gardło z wyciągami ziołowymi. Mokry kaszel jest spowodowany nadmierną  zawartością śluzu w dolnych drogach oddechowych. Leki, które można stosować w leczeniu kaszlu mokrego, obejmują środki wykrztuśne i mukolityczne. Środki wykrztuśne to substancje, które pomagają rozrzedzić i wydalić flegmę z płuc. Obejmują one pochodne gwajakolu. Środki mukolityczne, takie jak bromheksyna i acetylocysteina, pomagają rozbić lepką wydzielinę w klatce piersiowej, ułatwiając kaszel. Dostępne są leki na kaszel zawierające zarówno środek wykrztuśny, jak i mukolityczny. W łagodzeniu kaszlu stosowane są zioła, np. bluszcz, tymianek, prawoślaz.

W tym artykule podsumowano wstępne wyniki dla leków o potencjalnej skuteczności przeciwko SARS-CoV-2/COVID-19. Kilka leków, takich jak chlorochina, arbidol, remdesiwir i fawipirawir, jest obecnie poddawanych badaniom klinicznym w celu przetestowania ich skuteczności i bezpieczeństwa w leczeniu choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19). Dotychczas (grudzień 2019 – luty 2020) osiągnięto pewne obiecujące wyniki.

Poziom lipidów w osoczu jest w bardzo dużym stopniu zdeterminowany przez czynniki genetyczne. Grupa schorzeń, w których zaburzenia lipidowe są szczególnie nasilone, to dyslipidemie rodzinne. Spośród nich hipercholesterolemia rodzinna występuje stosunkowo często i jest silnie związana z rozwojem chorób sercowo-naczyniowych. Rozpoznanie hipercholesterolemii rodzinnej zwykle opiera się na ocenie pacjenta za pomocą kryteriów The Dutch Lipid Clinic Network obejmujących: wywiad rodzinny i kliniczny, badanie przedmiotowe, oznaczony poziom cholesterolu LDL (bez leczenia) oraz ewentualne badanie genetyczne. Pacjenci z hipercholesterolemią rodzinną są automatycznie traktowani jako osoby wysokiego lub bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego i powinni być intensywnie leczeni statyną, często w połączeniu z ezetymibem.

W tym artykule, który wkrótce opublikujemy, podsumowano wstępne wyniki dla leków o potencjalnej skuteczności przeciwko SARS-CoV-2/COVID-19. Kilka leków, takich jak chlorochina, arbidol, remdesiwir i fawipirawir, jest obecnie poddawanych badaniom klinicznym w celu przetestowania ich skuteczności i bezpieczeństwa w leczeniu choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19). Dotychczas (grudzień 2019 – luty 2020) osiągnięto pewne obiecujące wyniki.

Ból gardła jest bolesnym, suchym lub drapiącym uczuciem w gardle. Większość bólów gardła jest spowodowana wirusami lub czynnikami mechanicznymi (takimi jak oddychanie przez usta). Wirusy powodują około 85% przypadków bólu gardła. Objawy bólu gardła obejmują ból, pieczenie lub drapanie w tylnej części gardła, ból podczas połykania i tkliwość szyi. Różne leki dostępne bez recepty (OTC) pomagają złagodzić ból gardła. Preparaty stosowane w łagodzeniu bólu gardła mogą zawierać środki przeciwbólowe, znieczulające, przeciwbakteryjne, naturalne składniki o właściwościach łagodzących lub wzmacniających układ odpornościowy albo kombinację tych środków. Pastylki na ból gardła zawierają różne składniki (takie jak środki przeciwzapalne, znieczulające, antyseptyczne), które działają bezpośrednio w miejscu bólu, a także stymulują przepływ śliny, utrzymując odpowiednie nawilżenie gardła. Dostępne są również spraye i płukanki.

Przeziębienie to infekcja górnych dróg oddechowych spowodowana przez wiele różnych wirusów. Ponad 200 różnych rodzajów wirusów wywołuje przeziębienie. Objawami przeziębienia są kaszel, ból gardła, kichanie i katar. Nie jest dostępne leczenie przyczynowe przeziębienia, to choroba samoograniczająca się. Leczenie polega na łagodzeniu objawów. Leki bez recepty, takie jak pastylki na gardło, aerozole do gardła, syropy na kaszel mogą pomóc złagodzić objawy, chociaż nie skracają czasu trwania przeziębienia. Leki zmniejszające przekrwienie, takie jak pseudoefedryna lub leki przeciwhistaminowe, można stosować w przypadku kataru i zapalenia zatok. Aerozole do nosa z wodą morską działają nawilżająco i oczyszczają błonę śluzową. Paracetamol i niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen, obniżają gorączkę oraz łagodzą ból gardła.

Testosteron, oprócz wpływania na męskie cechy płciowe, oddziałuje również znacząco na metabolizm. Jest to widoczne szczególnie w sytuacjach, gdy stężenie testosteronu we krwi jest nieprawidłowe. U mężczyzn niedobór testosteronu prowadzi do rozwoju zespołu metabolicznego, w tym cukrzycy i otyłości. U kobiet ten sam efekt jest wywoływany w przypadku nadmiaru testosteronu, na przykład w przebiegu zespołu policystycznych jajników (PCOS). Nieprawidłowy poziom testosteronu powoduje rozwinięcie się insulinooporności, co prowadzi do cukrzycy typu 2. Ten typ cukrzycy związany jest również z otyłością, której powstaniu sprzyja niedobór testosteronu u mężczyzn lub jego nadmiar u kobiet. Inną chorobą metaboliczną, której rozwój przyspieszany jest przez nieprawidłowe stężenie testosteronu, jest miażdżyca.