Według szacunków co najmniej 30% populacji globalnej doświadcza różnorodnych alergii, charakteryzujących się odmiennymi objawami i stopniem nasilenia. Nadwrażliwość na alergeny środowiskowe obejmuje różnorodne schorzenia, takie jak alergiczny nieżyt nosa, astma alergiczna, atopowe zapalenie skóry, alergie kontaktowe i pokarmowe oraz pokrzywkę alergiczną. W leczeniu alergii najczęściej stosuje się leki z grupy pierwszej i drugiej generacji inhibitorów receptora histaminowego H₁. Na rynku krajowym dostępne są liczne leki przeciwhistaminowe, dzięki czemu możliwe jest dobranie optymalnego dla pacjentów leku, z uwzględnieniem wieku chorych oraz rodzaju, okresu trwania i intensywności schorzenia alergicznego. Artykuł zawiera ogólną charakterystykę bilastyny, lewocetyryzyny i desloratadyny, a także przegląd literatury na temat ich bezpieczeństwa i skuteczności w terapii chorób alergicznych.

Do I generacji leków przeciwhistaminowych należą m.in.: antazolina, cyproheptadyna, difenhydramina, dimetinden, hydroksyzyna, ketotifen, klemastyna, prometazyna. Niestety leki te wykazują silne właściwości lipofilne, dzięki czemu łatwo przenikają przez barierę krew-mózg, w wyniku czego są obarczone występowaniem licznych działań niepożądanych, zwłaszcza wzmożonej senności. Oczywiście działania te nie zawsze są niepożądane. Na przykład najbardziej znana i najczęściej stosowana z tej grupy leków hydroksyzyna, wykazująca zarówno właściwości uspokajające, jak i przeciwświądowe, przynosi dużą ulgę pacjentom z atopowym zapaleniem skóry, szczególnie w porze nocnego spoczynku, uwalniając od świądu, nieświadomego rozdrapania zmian skórnych w nocy oraz zapewniając lepszy sen.

Do leków II generacji należą m.in.: akrywastyna, azelastyna, bilastyna, cetyryzyna, desloratadyna, ebastyna, emedastyna, feksofenadyna, lewocetyryzyna, lewokabastyna, loratadyna, mizolastyna. Leki te cechują się występowaniem w znacznie mniejszym stopniu działań niepożądanych, w porównaniu z lekami I generacji, przede wszystkim nie wykazują działania sedatywnego i w większości przypadków są dobrze tolerowane przez pacjentów.