Dichlorowodorek oktenidyny należy do grupy antyseptyków, to jest preparatów wykazujących  działanie przeciwdrobnoustrojowe na różnych poziomach: na powierzchni rany, w wysięku, w strukturach opatrunku oraz w tkankach. Spektrum działania oktenidyny jest bardzo szerokie i obejmuje bakteryjne formy wegetatywne, bakterie Gram-ujemne, bakterie Gram-dodatnie (w tym MRSA, ORSA, VRSA, VRE), grzyby, wirusy oraz pierwotniaki. Oktenidyna nie wykazuje działania genotoksycznego oraz kancerogennego, a jednocześnie ma niski potencjał cytotoksyczny wobec komórek gospodarza. Szczególne znaczenie oktenidyna odgrywa w leczeniu ran przewlekłych.

Utrudniony proces gojenia się jest często związany z obecnością w ranie drobnoustrojów chorobotwórczych, zwłaszcza szczepów wielolekoopornych oraz obecnością biofilmu. Oktenidyna wykazuje swoje działanie przeciwdrobnoustrojowe w ciągu 1 minuty po ekspozycji. Substancja ta charakteryzuje się dobrą penetracją przez struktury biofilmu. Oktenidyna wykazuje skuteczność wobec biofilmu wytworzonego przez patogeny struktur, z których nie jest się w stanie wypłukać zaaplikowanej substancji.

Może być skuteczna w leczeniu zakażeń gronkowcowych u pacjentów z atopowym zapaleniem skóry. Co ciekawe, oktenidyna hamuje tworzenie się płytki nazębnej i zmniejsza częstość występowania stanów zapalnych dziąseł. Może być także skutecznym środkiem pomocniczym w leczeniu kandydoz jamy ustnej.