Roztwory chlorku sodu lub roztwory różnych soli występujących w wodzie morskiej są używane w medycynie od kilku tysięcy lat. Wyróżnia się wodny izotoniczny roztwór soli, zawierający 0,9% roztwór chlorku sodu, zwany potocznie solą fizjologiczną oraz hipertoniczne roztwory soli. Te ostatnie są stosowane w różnych stężeniach: 1–10%, najczęściej w zakresie 2–4,5%.

Roztwory izotoniczne nawilżają i wspomagają oczyszczanie śluzówki nosa, są rekomendowane do codziennego stosowania w całej populacji (już od pierwszych dni życia), a także u osób zdrowych. Preparaty te wspomagają usuwanie zatrzymanych w śluzie alergenów i zanieczyszczeń oraz zapewniają właściwy poziom nawilżania komórek, mimo niesprzyjających warunków otoczenia, na przykład w sezonie grzewczym lub w związku z przebywaniem w pomieszczeniach klimatyzowanych.

Natomiast roztwory hipertoniczne są zalecane głównie w jednostkach chorobowych przebiegających z nieżytem nosa, takich jak przeziębienie, grypa, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, COVID-19, obrzęki i wysięk po zabiegach laryngologicznych.

Irygacje roztworami soli morskiej poprawiają  w znacznym stopniu funkcję fizjologiczną błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, oczyszczając ją z różnych patogenów, usuwając mediatory stanu zapalnego i przyspieszając proces gojenia się. Działanie roztworów chlorku sodu nie jest w pełni poznane, ale polega prawdopodobnie na rozcieńczeniu wydzieliny śluzowej, ułatwiając jej usuwanie (drenaż wydzielin). Skutki uboczne podawania donosowo roztworów soli morskiej są rzadkie. Można je bezpiecznie stosować u dzieci (już od urodzenia), u osób starszych, jak i u kobiet w ciąży.

Istotną rolę odgrywa właściwy sposób podania donosowego roztworu soli morskiej, aby zapewnić optymalne wchłanianie preparatu. Optymalnym obszarem depozycji preparatu podanego donosowo jest błona śluzowa małżowiny nosowej środkowej i przewodu nosowego środkowego.