Niestrawność (dyspepsja – z języka greckiego dosłownie „złe trawienie”) objawia się uczuciem wzdęcia, bólami oraz kurczami żołądka i/lub jelit, a także przedłużającym się uczuciem pełności po posiłku. Jest zjawiskiem powszechnym; przyjmuje się, że niekorzystnych objawów ze strony układu pokarmowego doświadczył w swoim życiu każdy człowiek W obiegowej ocenie pacjentów każde zaburzenie trawienia (każdy objaw) określane jest potocznie jako niestrawność. Tymczasem w praktyce klinicznej stosowane są określone kryteria rozpoznania dyspepsji. Przykładowo w dyspepsji czynnościowej w okresie przynajmniej 2 miesięcy przed rozpoznaniem, przez co najmniej 4 dni w miesiącu musi wystąpić przynajmniej jeden z następujących objawów:

• ból w podbrzuszu niezwiązany z wypróżnieniem,
• utrzymujące się uczucie sytości po posiłku,
• wczesne osiągnięcie uczucia sytości.

Tak szczegółowe wytyczne związane są z faktem, że trawienie (wbrew powszechnej opinii) jest bardzo skomplikowanym procesem, w którym biorą udział nie tylko struktury przewodu pokarmowego – jak żołądek czy jelita – ale również narządy położone poza nim: trzustka, drogi żółciowe z pęcherzykiem żółciowym, wątroba. Należy jednak podkreślić, że zaburzenia związane z niestrawnością stanowią nie tylko efekt zaburzeń funkcjonowania układu pokarmowego i współpracujących z nim narządów, ale również takich czynników jak ilość i godzina spożytego posiłku, stres, stany zapalne czy przyjmowanie niektórych leków.