Stosowanie heparyny u chorych z świeżym udarem mózgu jest często stosowaną metodą leczenia, zwłaszcza u chorych z dużym ryzykiem zakrzepicy żylnej oraz z dużym ryzykiem nawrotu niedokrwienia. Strategia ta jest również uwzględniona w niektórych wytycznych, aczkolwiek wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wtórnego krwawienia. Nowe światło rzuca na to zagadnienie ostatnio opublikowana metaanaliza pięciu dużych badań klinicznych, dotyczących stosowania heparyn w świeżym udarze niedokrwiennym mózgu.

      Metaanaliza została przeprowadzona przez naukowców z Uniwersytetu w Edynburgu. Nie dostarczyła ona dowodów na to, iż jest możliwe pewne określenie grup pacjentów, u których leczenie heparyną przyniosłoby korzyści. Jej wyniki zostały opublikowane w majowym wydaniu Lancet Neurology. Do analizy włączono indywidualne dane pacjentów z pięciu największych badań klinicznych, randomizowanych i kontrolowanych placebo, porównujących skuteczność stosowania heparyn, heparynoidów i heparyn drobnocząsteczkowych z aspiryną i placebo w świeżym udarze niedokrwiennym mózgu, mierzoną za pomocą oceny poudarowej niepełnosprawności. Do badań tych należały: badanie IST (International Stroke Trial), TOAST (Trial of ORG 10172 in Acute Stroke Treatment), TAIST (Tinzaparin in Acute Ischaemic Stroke Trial), HAEST (Heparin in Acute Embolic Stroke Trial) i FISS-tris (Fraxiparin in Stroke Study for the treatment of ischaemic stroke), które objęły łącznie 22 655 chorych. W metaanalizie mierzono bezwzględną różnicę ryzyka dla punktu końcowego, którym był zgon bądź poudarowa niepełnosprawność.

      Wyniki pokazały, że pacjenci z udarem niedokrwiennym w zaawansowanym wieku, z ubytkami neurologicznymi bądź migotaniem przedsionków mieli wysokie ryzyko zarówno nawrotu niedokrwienia, jak i powikłań krwotocznych po wystąpieniu udaru. Dodatkowo pacjenci z widocznymi świeżymi ogniskami niedokrwienia w tomografii komputerowej  mieli także zwiększone ryzyko powikłań zakrzepowych. Jednak okazało się, iż żadna z tych grup nie odniosła statystycznie istotnej korzyści z leczenia heparynami w porównaniu do aspiryny bądź placebo, w postaci prewencji zgonu bądź niepełnosprawności.

Autorzy badania zwracają uwagę, iż lekarze starają się wyodrębnić grupy pacjentów dużego ryzyka nawrotu niedokrwienia, u których leczenie heparyną przyniosłoby korzyści, aczkolwiek jest to bardzo trudne i może nie przynosić oczekiwanych korzyści. Podkreślają również konieczność, w związku z brakiem wpływu stosowania heparyn na redukcję umieralności bądź stopnia niepełnosprawności poudarowej, zaktualizowania istniejących wytycznych.