Właściwości lecznicze srebra znane były już w starożytności, czego dowodem są naczynia na wodę i wino używane przez Greków do jedzenia, picia oraz przechowywania żywności. Okazuje się, że rola tego pierwiastka w medycynie jest szersza niż myślano. Sole srebra przez wiele lat wykorzystywano w pielęgnacji ran, owrzodzeń i oparzeń, jak również w zapobieganiu infekcji miejscowych i ogólnych (zabieg Credégo). Wprowadzenie antybiotyków do leczenia przeciwdrobnoustrojowego znacznie ograniczyło zastosowanie preparatów zwierających srebro, szczególnie w farmakoterapii zakażeń miejscowych. Jednakże w dobie narastającej lekooporności i nieskuteczności konwencjonalnej antybiotykoterapii stały się niezastąpione. 

Biorąc pod uwagę ich wielokierunkowy mechanizm działania, który znacząco różni się od znanych nam leków syntetycznych, mogą być z powodzeniem wykorzystywane w leczeniu oparzeń, odleżyn, ran pooperacyjnych oraz owrzodzeń towarzyszących chorobom układowym i metabolicznym. Obecnie większość owrzodzeń pochodzenia cukrzycowego jest skutecznie leczona za pomocą jonów srebra z szansą na uratowanie kończyny lub długoczasowe odroczenie amputacji. Doskonałym przykładem jest wyrób medyczny srebro TIAB [(titanum – argentum – benzoicum], będący kompleksem aktywnych jonów srebra, które w połączeniu z dwutlenkiem tytanu i chlorkiem benzalkoniowym wykazują silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i regeneracyjne.