W najnowszym numerze „ The New England Journal of Medicine” opublikowano wyniki dwóch pierwszych długoterminowych badań nad skutecznością tiotropium u chorych ze źle kontrolowaną astmą, poddanych standardowej, kombinowanej farmakoterapii.

Udział długo działających wziewnych cholinolityków (przepisywanych głównie chorym na POChP) w leczeniu astmy został zaznaczony w najnowszym wydaniu wytycznych GINA 2012, aczkolwiek ich skuteczność w tej chorobie została udowodniona dotychczas jedynie na podstawie 3 krótkoterminowych prób klinicznych (trwających od 8 do 16 tygodni).

            Oba poddane omówieniu badania - PrimoTinA-asthma 1 i PrimoTinA-asthma 2 – zostały przeprowadzone z randomizacją, metodą podwójnie ślepej próby oraz pod kontrolą placebo. Zakwalifikowano do nich łącznie 912 pacjentów w wieku od 18 do 75 lat, z 5-letnim bądź dłuższym wywiadem astmy, wartością FEV1 ≤  80% wartości należnej (n.w)  oraz FVC ≤ 70% n.w w 30 minut po zastosowaniu leków rozkurczających oskrzela. Ponadto pacjenci musieli przebyć w ciągu ostatniego roku co najmniej jeden epizod zaostrzenia astmy wymagający leczenia ogólnoustrojowego glikokortykosteroidami oraz zaprzestali palenia papierosów co najmniej rok przed początkiem badania (z wywiadem palenia krótszym niż 10 paczkolat). Chorych losowo przydzielono w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej tiotropium w dawce 5 µg raz dziennie bądź otrzymującej placebo przez 48 tygodni, jako dodatek do stale przyjmowanych wysokich dawek wziewnych GKS-ów oraz LABA (długo działających β2-mimetyków). Do głównych punktów końcowych badania należały: szczytowa wartość FEV1 (3 godz. po zastosowaniu leku),  FEV1 w 24. tygodniu badania w stosunku do wartości początkowych oraz czas do pierwszego poważnego zaostrzenia.

            Podczas stosowania tiotropium zaobserwowano istotne zmniejszenie obturacji dróg oddechowych w porównaniu z placebo. W 24. tygodniu badania średnia wartości FEV1 wzrosła o 88±31ml w pierwszym badaniu (p=0.01) oraz 111±30ml w drugim badaniu (p<0.001).  Czas do pierwszego zaostrzenia wydłużył się średnio o 56 dni w porównaniu z placebo (282 dni vs. 226 dni), co przekłada się na 21-procentowe zmniejszenie ryzyka zaostrzeń (HR 0.79; CI 95% 0.62-1.00; p=0.03). Ponadto autorzy zwrócili uwagę, iż na leczenie lepiej odpowiadali pacjenci z niższą wyjściową wartością FEV1.

            Działania niepożądane występowały łącznie częściej w grupie placebo (80,3% vs 73,5%); ściśle związane z działaniem cholinolitycznym triotropium miały miejsce u 5,7% pacjentów,  z czego suchość w ustach u 1,8%.