Ukończył w 1974 z wyróżnieniem studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu. Od 1975 do 1981 był asystentem i starszym asystentem w Klinice Chirurgii Serca tej uczelni. Po uzyskaniu stopnia doktora nauk medycznych objął stanowisko adiunkta. Przez kilka lat przebywał na stażu naukowym w Holandii. W 1985 podjął pracę w utworzonej wówczas Katedrze i Klinice Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu (pod kierownictwem profesora Zbigniewa Religi).

Specjalizował się następnie w zakresie kardiochirurgii. W 1992 habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Chirurgiczna reperfuzja mięśnia sercowego w świeżym zawale. W 1993 został dyrektorem Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu, a w 1997 został członkiem Krajowej Rady Transplantacyjnej, a w latach 1997–1999 był prezesem Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego. W 1998 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. Doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego i kierownika Katedry Kardiochirurgii i Transplantologii. Zajmuje się transplantologią serca i płuc, w 1997 jako pierwszy w Polsce wykonał transplantację pojedynczego płuca. W 2011 został przewodniczącym Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia. W 2014 z ramienia Platformy Obywatelskiej uzyskał mandat radnego sejmiku śląskiego V kadencji.