Witamina C jest od lat przedmiotem dyskusji i kontrowersji spowodowanych brakiem wiedzy dotyczącej mechanizmów jej działania. W rezultacie wszelkie wskazaniaodnoszące się do suplementacji witaminą C spotykały się z dużą dozą nieufności. W przedstawionym opracowaniu pokazano aktualny stan wiedzy dotyczący metabolicznej roli witaminy C oraz mechanizmy odpowiedzialne za jej homeostazę na poziomie organizmu i komórki. W oparciu o tę wiedzę zaproponowano model opisujący homeostazę witaminy C, pozwalający na wyciągnięcie praktycznych wniosków dotyczących jej suplementacji.

 

 

Na potrzeby prezentowanego omówienia przyjmujemy, że witamina C to biologicznie aktywna postać askorbinianu (anion kwasu L-askorbinowego). Anion ten powstaje w wodzie w wyniku dysocjacji soli lub kwasu askorbinowego, a fizjologiczna aktywność witaminy C skorelowana jest z jej ilością w organizmie, którą ocenia się na podstawie stężenia w surowicy krwi. Przyjmuje się, że dwa stężenia witaminy C w surowicy są ważne z punktu widzenia diagnostycznego. Pierwsze stężenie to 50 μM. Jest to stężenie witaminy C w surowicy, powyżej której zapotrzebowanie organizmu na witaminę C jest zaspokojone. Drugie stężenie to 20 μM. Gdy stężenie witaminy C w surowicy krwi jest poniżej tego poziomu, to pojawia się zagrożenie wystąpienia szkorbutu.