Europejski Komitet ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi pozytywnie zaopiniował nowy lek należący do grupy agonistów GLP-1 (Glucagon-like peptide -1) – liksisenatyd (Lyxumia).

Znajdzie on miejsce, tak jak inne analogi GLP-1, w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, u których nie udało się zapewnić odpowiedniej kontroli glikemii podczas leczenia doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi i/lub insuliną w połączeniu z dietą i regularnym wysiłkiem fizycznym.

Działanie liksisenatydu polega na łączeniu się z receptorem dla glukagonopodobnego peptydu-1, co powoduje wzrost uwalniania insuliny z komórek β trzustki oraz zmniejszenie  wydzielania glukagonu. Ponadto Lyxumia opóźnia opróżnianie żołądka oraz pozytywnie wpływa na redukcję masy ciała.

Skuteczność liksisenatydu została udowodniona w 3 randomizowanych badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, z podwójnie ślepą próbą, trwających od 12 do 23 tygodni. Wzięło w nich udział łącznie 1004 pacjentów z cukrzycą typu 2, leczonych wcześniej metforminą lub pochodnymi sulfonylomocznika łącznie z insuliną, a także samą insuliną. W jednej próbie agonista GLP-1 był stosowany w monoterapii. Głównym punktem końcowym było obniżenie poziomu HbA1c, a więc lepsza kontrola glikemii.

Liksisentayd okazał się skutecznie redukować poziom hemoglobiny glikowanej u pacjentów z cukrzycą typu 2. W pierwszym z badań stosowanie nowego leku wiązało się ze zmniejszeniem poziomu HbA1c o 0,54% i 0,66% (dla grup z dawkowaniem 10 -15 -20 µg wzrastającym co tydzień oraz z dawkowaniem 10-20 µg zmodyfikowanym w odstępie dwóch tygodni, p<0.0001). W drugim badaniu, przeprowadzonym na populacji azjatyckiej stosowanie liksisenatydu wiązało się ze spadkiem HbA1c o 0,88% w porównaniu z placebo (95% CI -1.116, -0.650, p<0.0001), w trzecim zaś, w którym badano skuteczność poszczególnych dawek, największa redukcja hemoglobiny glikowanej – o 0,76% – wiązała się ze stosowaniem dawki 30 µg. We wszystkich badaniach także więcej chorych osiągnęło poziom HbA1c < 7,0% w porównaniu z placebo oraz zredukowało swoją masę ciała

Do najczęstszych zgłaszanych działań niepożądanych należały nudności, wymioty i biegunka. Podczas stosowania liksisenatydu z podstawową insuliną bądź pochodnymi sulfonylomocznika dość często dochodziło do hipoglikemii oraz epizodów bólów głowy.