Przyjmowanie przez otyłą młodzież i dzieci leku stosowanego w terapii cukrzycy typu 2 – metforminy może prowadzić do redukcji masy ciała i wskaźnika BMI oraz wiąże się ze zmniejszeniem insulinooporności.

Tak wynika z najnowszego badania przeprowadzonego przez Kendalla i współpracowników z Oddziału Endokrynologii Pediatrycznej w Royal Manchester Children’s Hospital  (Wielka Brytania).  Badanie było randomizowane, kontrolowane placebo, z podwójnie ślepą próbą, przeprowadzone w 6 ośrodkach pediatrycznych w Wielkiej Brytanii, trwające przez 6 miesięcy. Wzięło w nim udział 150 otyłych dzieci w wieku od 8 do 18 lat (z czego 67,5% stanowiły dziewczynki), u których stwierdzono dodatkowo hiperinsulinizm i/lub nieprawidłową tolerancję glukozy oraz nieprawidłowy poziom glukozy we krwi (bez cukrzycy typu 2).  Ponadto 89 (58,9%) badanych miało dodatni rodzinny wywiad w kierunku cukrzycy typu 2. Pacjentów przydzielono losowo do grupy otrzymującej dziennie 1,5 g metforminy (n=74) bądź 1,5 placebo (n=77). Głównym punktem końcowym była liczba punktów w skali BMI-SDS (body mass index standard deviation scores).

Przyjmowanie metforminy wiązało się z istotnym zmniejszeniem wskaźnika BMI-SDS w ciągu 6 miesięcy. Średni BMI-SDS zmalał z +3.44 (odchylenie standardowe SD 0.57) do +3.35(0.65) w porównaniu z +3.34 (0.5) do +3.31 (0.54) w grupie placebo, bez zmiany nawyków żywieniowych oraz poziomu aktywności fizycznej [średnia różnica w obu grupach po 6 miesiącach badania wynosiła  -0.1 SD (95% CI -0.18 do -.0.02), p=0.02]. Przyjmowanie metforminy wiązało się także z obniżeniem poziomu glukozy we krwi w trzecim miesiącu badania.

Leczenie doustnym lekiem przeciwcukrzycowym było bezpieczne, nie występowały poważne działania niepożądane. Najczęściej zgłaszano łagodne dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takie jak u dorosłych osób przyjmujących metforminę.

Autorzy podkreślają, że choć redukcja BMI-SDS nie była wysoka, to w dalszym ciągu istotna, zwłaszcza na poziomie indywidualnego pacjenta, u którego może powstrzymać dalszy wzrost BMI oraz wiąże się z psychicznymi, a także fizycznymi korzyściami w zakresie redukcji czynników ryzyka chorób sercow0-naczyniowych. Powyższe badanie ukaże się w  styczniowym wydaniu Journal of Clinical Endocrinology&Metabolism.