Kosztowne substancje koloidowe w porównaniu z preparatami krystaloidowymi nie redukują ryzyka zgonu u pacjentów poddanych resuscytacji z powodu znacznej utraty krwi.

            Takie wyniki metaanalizy opublikowano w Cochrane Library (28 lutego 2013 r.). Przegląd systematyczny i metaanaliza zostały przeprowadzone przez Pablo Perela i współpracowników z London School of Hygiene & Tropical Medicine (Wielka Brytania). Uwzględniono w nich randomizowane i kontrolowane badania kliniczne porównujące skuteczność koloidów i krystaloidów stosowanych u pacjentów w stanie krytycznym po wypadkach, oparzeniach lub po operacjach. Wykluczono natomiast badania krzyżowe oraz próby przeprowadzone na kobietach w ciąży i noworodkach. Głównym punktem  końcowym było ryzyko zgonu.

            W 24 badaniach przeprowadzonych łącznie na 9920 pacjentach porównywano roztwór albumin do frakcji białek osocza. Ryzyko względne w tym przypadku wyniosło 1,01 (95% CI, 0,93 – 1,10). W 25 próbach (w których wzięło udział 9147 chorych) porównujących HES (hyroksyetylowana skrobia) i krystaloid, RR wyniosło 1,10   (95%, CI, 1,02 – 1,19), co wskazuje na możliwość zwiększenia ryzyka zgonu podczas stosowania HES-u. W 11 badaniach (przeprowadzonych na 511 pacjentach) dotyczących modyfikowanej żelatyny: RR w porównaniu do krystaloidu wyniosło 0,91 (955 CI, 0,94 – 1,65), a w przypadku dekstranu po przeanalizowaniu 9 badań (n=834): 1,24 (95% CI, 0,94 – 1,65).

Ostatecznie nie wykazano przewagi substancji koloidowych nad krystaloidami w resuscytacji i ze względów ekonomicznych zalecane jest stosowanie tych drugich. Warto odnotować także, iż po wykluczeniu badań przeprowadzonych przez prof. Joachima Boldta (tych, które nie zostały unieważnione po jednym z największych skandali związanych z fabrykowaniem wyników badań klinicznych), wyniki analizy nie zmieniły się.