Cewnikowanie pęcherza moczowego jest częstą procedurą przeprowadzaną u hospitalizowanych pacjentów, zwłaszcza na oddziałach chirurgicznych i pooperacyjnych w celu prowadzenia bilansu płynowego oraz  gdy nie jest możliwe odprowadzenie moczu z pęcherza inną drogą. Jest ono także związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia bezobjawowego i objawowego zakażenia układu moczowego, które rośnie wraz z czasem trwania zacewnikowania. 

Wiadomo także, iż po usunięciu cewnika w dalszym ciągu może być obecna bakteriuria, która predysponuje do rozwinięcia objawowego zakażenia.  Jednym z rozwiązań mogłoby być wdrożenie profilaktyki antybiotykowej w momencie usunięcia cewnika z pęcherza moczowego. Opublikowane randomizowane badania podają rozbieżne wyniki, celowe zatem było przeprowadzenia metaanalizy. Jej wyniki, udokumentowane przez amerykańskich badaczy z Uniwersytetu w Waszyngtonie, opublikowano 11 czerwca w British Medical Journal.

            Do metaanalizy zakwalifikowano i przeanalizowano 7 badań klinicznych, w których głównym punktem końcowym było wystąpienie objawowego zakażenia układu moczowego. Pod uwagę wzięto także jedno nierandomizowane badanie interwencyjne. 5 spośród 7 zostało przeprowadzonych na pacjentach chirurgicznych. Badania te były heterogenne pod względem typu i trwania długości profilaktyki przeciwbakteryjnej. Po przeanalizowaniu wyników zaobserwowano, iż stosowanie profilaktyki antybiotykowej przyniosło korzyści pacjentom z bezwzględną redukcją ryzyka zakażenia układu moczowego na poziomie 5,8% pomiędzy grupą interwencyjną a grupą kontrolną. Ryzyko względne wyniosło 0.45 (95% CI, 0.28 – 0.72). Średnia liczba pacjentów, którzy musieliby zostać poddani leczeniu, aby jedna osoba odniosła korzyść (NNT – number needed to treat) wyniosła 17.

            Wyniki metaanalizy pokazują, iż pacjenci, którzy zostali poddani cewnikowaniu pęcherza moczowego mogą odnieść korzyści w postaci mniejszej liczby zakażeń układu moczowego z zastosowania profilaktyki przeciwbakteryjnej  Potencjalne wady tej profilaktyki, takie jak skutki uboczne, koszt terapii oraz narastanie antybiotykooporności, mogłyby zostać zniwelowane przez odpowiedni dobór pacjentów.