Potas to główny kation wewnątrzkomórkowy, aktywujący szereg enzymów, biorący udział w mechanizmach homeostatycznych (przede wszystkim w utrzymywaniu ciśnienia osmotycznego oraz równowagi kwasowo-zasadowej), a także zapewniający prawidłową pracę komórek pobudliwych. Jego niedostateczna podaż w pokarmie, utrata przez przewód pokarmowy, nerki i skórę bądź wskutek obfitych krwotoków może prowadzić do hipokaliemii, która przejawia się bolesnymi kurczami łydek, upośledzonym zagęszczaniem moczu, tachykardią, objawami neurologicznymi i psychicznymi.

Niekontrolowana, nadmierna suplementacja potasu (np. przy jego wzmożonej retencji nerkowej, stosowaniu leków moczopędnych oszczędzających potas oraz takich specyfików jak: indometacyna, inhibitory konwertazy angiotensyny, penicylina potasowa albo niektóre cytostatyki) może powodować hiperkaliemię, której następstwem jest nieprawidłowa czynność mięśni poprzecznie prążkowanych, w tym osłabienie mięśni oddechowych, zmniejszona pobudliwość mięśnia sercowego, prowadząca w skrajnych przypadkach do asystolii, ponadto zaburzenia czynności układu nerwowego, drętwienie kończyn i zmiany psychiczne. Ze względu na niebezpieczne skutki niedoboru lub przedawkowania potas powinien być lekiem na receptę, a leczenie tym pierwiastkiem (rodzaj, forma i dawki preparatu, a także czas przyjmowania) nadzorowane przez lekarza.