Kandydoza pochwy i sromu (vulvovaginal candidiasis – VVC) to zakażenie występujące przeważnie u młodych, aktywnych seksualnie kobiet, ale nierzadko także spotykane u pacjentek w wieku postmenopauzalnym. Czynnikiem etiologicznym są drożdżaki z rodzaju Candida – przeważnie C. albicans, ale także inne gatunki, np. C. glabrata, C. tropicalis, C. krusei. Są to zakażenia zaliczane do endogennych, w związku z czym wcześniejsza, stany zmniejszenia odporności przyczyniają się do zwiększenia ryzyka powstania infekcji. Dominującymi objawami zakażenia u pacjentek są: uporczywy świąd, pieczenie i bolesność okolicy sromu, a także upławy o nieprzyjemnym zapachu. Do kryteriów niezbędnych do rozpoznania CVV zalicza się pozytywne wyniki badania podmiotowego i przedmiotowego, ocenę pH pochwy oraz bezpośrednie badanie mikroskopowe i mikrobiologiczne (barwienie metodą Grama, posiew). W leczeniu kandydozy pochwy i sromu stosuje się leki antymikotyczne miejscowe i ogólne. W większości przypadków skuteczne są preparaty z antybiotykami polienowymi (nystatyna) lub lekami azolowymi (klotrimazol, flukonazol, fentikonazol, itrakonazol). W terapii, jako leczenie uzupełniające, zalecane są także preparaty zawierające probiotyki, które przyczyniają się do odbudowy prawidłowej mikroflory pochwy i sromu.
- Sensu stricto i stricte
- Dlaczego pomiary ciśnienia tętniczego krwi w aptekach są potrzebne?
- IDEE DERM baby Emulsja do kąpieli i mycia ciała 2 w 1
- Zastosowanie hipertonicznych roztworów chlorku sodu w terapii nieżytu nosa
- Ksylometazolina – właściwości i zastosowania
- Czy emulgatory stosowane w żywności są niebezpieczne dla zdrowia?
- Biegunka podróżnych
- Ad Kalendas Graecas
