Szczególną grupę pacjentów stanowią osoby powyżej 65. r.ż. Obecnie brakuje jednoznacznego stanowiska autorów międzynarodowych wytycznych dotyczących zasad wprowadzania farmakoterapii dyslipidemii u osób w wieku podeszłym i starczym. Z jednej strony istnieją doniesienia o braku wpływu stężenia cholesterolu całkowitego i frakcji LDL na ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej, zawału serca oraz na śmiertelność ogólną u osób powyżej 70. r.ż. Wiek podeszły i starczy jest dodatkowym czynnikiem ryzyka toksyczności statyn.
Z drugiej strony wysokie stężenie cholesterolu frakcji LDL wiąże się ze wzrostem ryzyka zgonu z powodu chorób układu krążenia, także u pacjentów po 65. r.ż. Uważa się, że u pacjentów, u których leczenie hipolipemizujące rozpoczęto do 75. r.ż., zasadne wydaje się jego kontynuowanie. Nie powinno się natomiast wprowadzać terapii skojarzonej. Szczególne znaczenie ma zmiana nawyków żywieniowych i prowadzenie zdrowego stylu życia, w tym redukcja masy ciała. Jednak w tej grupie wiekowej nie należy dążyć na siłę do należnej masy ciała, a redukcję masy ciała trzeba rozłożyć na dłuższy czas niż u osób młodszych.
Na skróty
Copyright © Medyk sp. z o.o