Biegunkę diagnozuje się, gdy luźny i wodnisty stolec pojawił się co najmniej trzykrotnie w ciągu 24 godzin. Jest to podstawowa przyczyna śmiertelności wśród dzieci w krajach rozwijających się oraz główny czynnik niedożywienia. Z tego też powodu postępowanie w biegunce jest ściśle określone w wytycznych WHO. Obejmuje ono przede wszystkim zapobieganie oraz leczenie odwodnienia (podawanie doustnych roztworów nawadniających), a dopiero w dalszej kolejności ewentualne leczenie infekcji przewodu pokarmowego oraz redukcję czasu trwania i nasilenia objawów, przede wszystkim poprzez zastosowanie leków zapierających (ściągających, absorbujących i hamujących motorykę przewodu pokarmowego), probiotyków i suplementację cynkiem.