DHEA i DHEA-SO4 są endogennymi hormonami syntetyzowanymi głównie przez korę nadnerczy. Poziom tych hormonów systematycznie spada, począwszy od czwartej dekady życia. DHEA wykazuje wiele korzystnych efektów działania na cały organizm. Jedną z ważniejszych funkcji DHEA jest jego rola jako prekursora hormonów płciowych: estrogenu i testosteronu. DHEA poprawia działanie układu odpornościowego, funkcje mózgu, łagodzi stres i wykazuje silne działanie przeciwnowotworowe. DHEA również redukuje tkankę tłuszczową i cholesterol, zapobiegając tym samym chorobom serca.

DHEA – dehydroepiandrosteron – jest naturalnym hormonem sterydowym, produkowanym z cholesterolu przez warstwę siateczkowatą kory nadnerczy w stężeniu 30-35 mg na dobę. Jego niewielką ilość wydzielają też jądra i jajniki. Został odkryty i otrzymany przez francuskiego naukowca, prof. Etienne-Emile Baulieu. Pod względem struktury chemicznej jest zbliżony do testosteronu i estradiolu, dzięki temu w organizmie jest łatwo w nie przekształcany. Dehydroepiandrosteron i powstający z niego siarczan dehydroepiandrosteronu (DHE-A-S04) są wytwarzane w organizmie człowieka bez względu na płeć. Stężenie DHEA we krwi zmienia się wraz z wiekiem, co prawdopodobnie jest związane z postępującą z wiekiem degeneracją warstwy kory nadnerczy, która odpowiada za produkcję tego hormonu.

U osób młodych odpowiednio dobrana aktywność fizyczna oraz odporność na stres zwiększa wydzielanie DHEA. Wysokie stężenie tego hormonu we krwi dodaje wigoru, zapewnia witalność, sprawność fizyczną oraz intelektualną. W przypadku nadmiernego obciążenia fizycznego lub psychicznego, a także u osób w podeszłym wieku nie obserwuje się produkcji DHEA przez nadnercza. Dodatkowo zmniejszenie stężenia DHEA u osób starszych może być przyczyną chorób układu nerwowego, sercowo-naczyniowego, immunologicznego oraz występowania cukrzycy, zaburzeń psychicznych czy nowotworów.