Czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu zakażenia SARS-CoV-2 są: płeć męska, starszy wiek (> 65. r.ż.), palenie tytoniu, a także występowanie schorzeń współistniejących: cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, innych chorób sercowo-naczyniowych, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc oraz nowotworów. Wykazano to w pojedynczych badaniach obserwacyjnych, przeprowadzanych na populacjach różnych części świata [6–9] i potwierdzono w metaanalizach obejmujących wiele badań. W pracy omówiono zasady leczenia nadciśnienia tętniczego w czasie pandemii COVID-19, na podstawie aktualnych zaleceń towarzystw naukowych, a szczególnie tych przygotowanych przez ekspertów Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – ang. European Society of Cardiology).

W początkowym czasie trwania pandemii w prasie naukowej i w mediach pojawiły się hipotezy, że leczenie pacjentów preparatami oddziałującymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (RAAS – ang. renin–angiotensin–aldosterone

system), a szczególnie inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACEI – ang. angiotensin-converting- enzyme inhibitors) może zwiększać ryzyko zachorowalności na COVID-19 lub pogarszać przebieg tej choroby. Stawiano pytania, czy w czasie pandemii należy modyfikować stosowane wcześniej leczenie hipotensyjne. Wspomniane hipotezy opierały się na przesłankach wynikających z patofizjologicznego mechanizmu zakażenia nowym wirusem.