Błonnika spożywamy zbyt mało; obecnie w Polsce średnie spożycie wynosi zaledwie ok. 11-12 g/dobę (USA – 6-7 g!) przy zalecanym 30 do 40 g Trwający od roku COVID-19 przyniósł pogorszenie tej sytuacji. Kluczową rolę odgrywa błonnik pokarmowy („włókno pokarmowe”), który jest powszechnie występującym składnikiem żywności – do lat siedemdziesiątych XX w. był traktowany jako składnik balastowy; wtedy też rozpoczęto prowadzenie poważnych badań naukowych nad tym niedocenianym składnikiem naszej diety. Artykuł przedstawia rolę fizjologiczną błonnika pokarmowego w profilaktyce i leczeniu, postulując prawidłową suplementację tego składnika.

Przeciętna dieta Polaka zawiera ok. 3000-3500 kcal. W tym ponad 10% diety stanowi białko, w równych proporcjach zwierzęce i roślinne. Zauważono tendencję do malejącego udziału tłuszczów zwierzęcych, zwłaszcza masła, na korzyść tłuszczów roślinnych. Największą część diety stanowią węglowodany (60%), z których ponad 10% stanowi cukier i ponad 5% alkohole. Statystyczna dieta to także ok. 15 g soli kuchennej oraz ok. 400 mg cholesterolu na dobę. Ze względu na duże spożycie przetworów zbożowych wysoko oczyszczonych, niskie jest spożycie błonnika pokarmowego. Te nieprawidłowości dietetyczne prowadzą do tego, że ponad 1/3 ludności w Polsce cierpi na różne schorzenia dietozależne, a wśród zgonów przeważa umieralność na choroby układu krążenia i nowotwory.