Woda morska jest cennym surowcem zawierającym wiele wartościowych składników, takich jak jony magnezu, potasu, wapnia i siarczanowe. Całkowita masa substancji rozpuszczonych wynosi średnio 35 g na kg wody morskiej. Za najbardziej wartościową uważa się wodę głębinową pochodzącą z poziomu poniżej 200 m ze względu na niską zawartość zanieczyszczeń oraz większą ilość potasu i magnezu w porównaniu do wód powierzchniowych. Woda morska stosowana jest w terapii schorzeń górnych dróg oddechowych. Roztwory tzw. hipertoniczne zaaplikowane do jamy nosowej podczas kataru powodują zmniejszenie obrzęku błony śluzowej i ułatwiają usuwanie wydzieliny na zewnątrz. Roztwory izotoniczne zalecane są do oczyszczania jamy nosowej, usuwania ciał obcych i kurzu, wspomagają gojenie się ran na błonie śluzowej nosa.

Ze względu na zawartość soli, szczególnie jonów magnezowych, potasowych i siarczanowych, woda morska może być stosowana w leczeniu m.in. chorób górnych dróg oddechowych. Do zastosowań leczniczych wykorzystuje się wodę odpowiednio rozcieńczoną, tak aby zachować kompatybilność z płynami ustrojowymi. Roztwór izotoniczny zawiera sumaryczną ilość składników rozpuszczalnych równych stężeniu 0,9% NaCl (zawartość jonów Na⁺ i Cl⁻ w komórkach organizmu człowieka). Po umieszczeniu czerwonych krwinek w roztworze izotonicznym nie następuje ruch wypadkowy wody pomiędzy roztworem a wnętrzem komórki, zatem nie obserwuje się zmiany jej wielkości.