Ostre zapalenie gardła i migdałków podniebiennych jest jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza rodzinnego. Zakażenia wirusowe stanowią 70–85% przyczyn tego schorzenia. Antybiotykoterapia powinna być  stosowana tylko u pacjentów z potwierdzonym zakażeniem paciorkowcowym. Dlatego w leczeniu ostrego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych znaczącą rolę odgrywa zastosowanie preparatów działających miejscowo. Leczenie miejscowe ostrego zapalenia gardła jest bezpieczne i skuteczne, zmniejsza natężenie objawów i poprawia komfort chorego. Łatwość użycia i korzystny profil bezpieczeństwa pozwalają na zastosowanie preparatów miejscowych już u młodszych dzieci.

Leczenie miejscowe ma przewagę w stosunku do terapii ogólnoustrojowej pod trzema względami. Po pierwsze, zapewnia lokalnie wyższe stężenie substancji czynnej, która działa bezpośrednio na zakażoną okolicę. Po drugie, efekt terapeutyczny pojawia się szybciej. Po trzecie, ze względu na odmienny mechanizm działania (bezpośrednie uszkodzenia błony komórkowej) leki dezynfekujące miejscowo nie prowadzą do rozwoju lekooporności na antybiotyki.

Do leków stosowanych miejscowo w przypadku tego schorzenia zalicza się antyseptyki, a wśród nich oktenidynę. Spektrum działania oktenidyny jest bardzo szerokie i obejmuje bakteryjne formy wegetatywne, bakterie Gram-ujemne, bakterie Gram-dodatnie (w tym MRSA, ORSA, VRSA, VRE), grzyby, wirusy oraz pierwotniaki. W badaniach prowadzonych in vitro dowiedziono, że oktenidyna powoduje w jamie ustnej skuteczną redukcję biofilmu m.in.  Streptococcus  pyogenes. Co istotne, możemy się spodziewać skutecznego działania oktenidyny na wirusa SARS-CoV-2, a to może mieć praktyczne znaczenie ze względu na silną jego replikację w gardle w pierwszych dniach choroby. Jak dotąd nie zaobserwowano oporności bakterii na ten lek.

Miejscowe zastosowanie oktenidyny może się okazać skutecznym wsparciem antybiotykoterapii ostrego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych lub stanowić jej alternatywę.