Psychika chorych na nowotwory odgrywa kluczową rolę w procesie choroby i leczenia. Jednym z jej mniej poznanych aspektów jest poczucie samotności. Amerykańscy badacze przeprowadzili ankietę wśród ponad 3300 chorych, zawierającą m.in. skalą samotności UCLA.

W zależności od odpowiedzi uczucie osamotnienia kategoryzowano jako: niskie/brak, łagodne, umiarkowane i znaczne. Okazało się, że wyższe poziomy samotności związane były z wyższą umieralnością po zakończonym leczeniu onkologicznym, z najwyższym skorygowanym współczynnikiem ryzyka obserwowanym w grupie znacznej samotności (P = .004). Czynnikami zwiększającymi ryzyko samotności były: płeć męska, pozostawanie w wolnym stanie cywilnym, rasa inna niż biała, niskie wykształcenie, współwystępowanie innych chorób oraz obniżenie nastroju w ciągu ostatniego roku.

Wyniki badania sugerują celowość włączenia badań przesiewowych w kierunku samotności do codziennej opieki onkologicznej, co może zapewnić niezbędne interwencje u osób o podwyższonym ryzyku jej wystąpienia.