Osteoporoza uznawana jest przez Światową Organizację Zdrowia za jedno z kluczowych schorzeń cywilizacyjnych. Obecnie w Polsce zmaga się z tą chorobą 2,1 mln osób, z czego większość to kobiety. Jedna na cztery kobiety po 60. r. ż. oraz co druga po 70. r.ż.  ma osteoporozę. Tylko 5% pacjentów jest objętych leczeniem. Innowacyjne terapie są kluczowe w leczeniu osteoporozy, szczególnie w jej postaci pomenopauzalnej. W Polsce na liście refundacyjnej znajduje się już preparat romosozumab, stosowany w leczeniu ciężkiej postaci tej choroby. Pacjentki mogą z niego korzystać w ramach programu lekowego B.160 „Leczenie pacjentek z ciężką postacią osteoporozy pomenopauzalnej”, uruchomionego od 1 lipca br. Jednak w związku z narastającymi problemami finansowymi Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), pojawiają się poważne obawy dotyczące przyszłości tego programu i możliwości jego realizacji na odpowiednią skalę..

Narodowy Fundusz Zdrowia uruchomił konkursy w ramach programu lekowego B.160 jedynie w dziewięciu województwach. Początkowo budżet przewidziany na umowy wynosił sumarycznie 983.683,33 zł, z czego zakontraktowano tylko 222.673,15 zł (stan na 11 października br.), co stanowi ogromne ograniczenie względem pierwotnych planów. Tak duża redukcja budżetu sprawia, że wiele pacjentek może zostać pozbawionych dostępu do niezbędnego leczenia. Lekarze mają obawy, że nie będą mogli pomóc pacjentkom

– Lekarze stają przed dylematem, komu przyznać możliwość leczenia, co jest moralnie trudnym wyborem, kiedy wiadomo, że pacjentek jest znacznie więcej. (...) Jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie kroki, grozi nam sytuacja, w której dostęp do leczenia stanie się przywilejem – mówi dr n. med. Cezary Strugała, specjalista rehabilitacji medycznej, medycyny pracy, ortopedii i traumatologii, związany z przychodnią Kopernik w Grudziądzu. 

Magdalena Osińska-Kurzywilk, prezes zarządu Koalicji „Na pomoc niesamodzielnym”, również wyraża zaniepokojenie obecną sytuacją: Leczenie osteoporozy nie jest luksusem, lecz koniecznością. Brak dostępu do nowoczesnych terapii oznacza, że wiele kobiet zostaje pozbawionych szansy na normalne, aktywne życie. Należy działać szybko, aby zapewnić odpowiednie finansowanie i realny dostęp do leczenia.  Niepokoi mnie fakt, że nie we wszystkich województwach rozstrzygnięto konkursy, bo to oznacza znaczne pogorszenie w dostępności do terapii. Taka polityka NFZ ma bezpośredni wpływ na zachwianie równości dostępu pacjentów do leczenia, tak poważnego schorzenia, jakim jest osteoporoza.