Dosyć dużą grupę nazw roślin zachowaną do naszych czasów stanowią klasyczne greckie i łacińskie nazwy zaczerpnięte z dzieł autorów antycznych, takich jak Hipokrates, Galen, Teofrast, Wergiliusz, Pliniusz et alii. Nazwy te są jednowyrazowe, bo jak pisałam w poprzednim numerze, dopiero Karol Linneusz (1707–1778 ) wprowadził nazwy dwuwyrazowe. Nie ma też pewności co do tego, że współcześnie nazwy te stosują się dokładnie do tych samych gatunków opisywanych w starożytnych dziełach.
Abies – nazwa pojawiająca się u Wergiliusza (70–19 p.n.e.), Plauta (250–184 p.n.e.) i Pliniusza Młodszego (61–113 n.e.) w znaczeniu „jodła i różne przedmioty z drzewa jodłowego”. Prawdopodobnie zawiera stary sanskrycki rdzeń abh, co znaczy „obfitość, być bujnym”, odnoszący się do wzrostu tego drzewa. Dzisiaj znanych jest przynajmniej 48 gatunków tego drzewa i nie wiemy dokładnie, który opisywali starożytni pisarze.
- Konferencja Zielarska Fitoforum – zaproszenie
- Wielokierunkowe działanie glistnika jaskółcze ziele (Chelidonium majus)
- Szczepienia przeciw błonicy
- Zaburzenia neurologiczne związane z niedoborem wybranych witamin neurotropowych
- Immunoterapia alergenowa podjęzykowa – apel o rozszerzenie refundacji
- Rola farmaceuty w atopowym zapaleniu skóry (AZS)
- Franca, przymiot, kiła, syfilis – wiele nazw jednej choroby
- Syphilis jako zemsta bogów
- Zalecenia dietetyczne dla pacjentów z cukrzycą typu 2 i stanem przedcukrzycowym 2025
- Szczepienia przeciw błonicy
- Szałwia biała - potencjalne możliwości terapeutyczne
- Połączenie kwasu acetylosalicylowego, paracetamolu i kofeiny w łagodzeniu bólu głowy i migreny
- Nowe leki złożone zawierające semaglutyd w leczeniu otyłości
- Sok z imbiru jako źródło cennych składników o działaniu prozdrowotnym
