Od kilku dni kołacze mi w głowie stary, bo pochodzący jeszcze z epoki I komuny zestaw krótkich haseł, układających się w następujący, nazwijmy to dumnie, pentalog. Brzmi on tak:

1. Nie myśl.

2. Jeżeli myślisz – to nie mów.

3. Jeżeli mówisz – to nie pisz.

4. Jeżeli piszesz – to się nie podpisuj.

5. Jeżeli się podpisujesz – to się nie dziw…

Dawniej ten zestaw ostrzeżeń występował dosyć często, aż tu nagle, niespodziewanie pojawił się w przededniu Święta Matki, oczywiście bez żadnego skojarzenia z tym uroczystym dniem. 25 maja to dzień wejścia Rozporządzenia o ochronie danych osobowych (RODO).

Rozporządzenia Unii Europejskiej, a nie ustawy, wymagającej akceptacji parlamentu (nawet tego brukselskiego), poprzedzonej zazwyczaj długotrwałymi debatami, dyskusjami, konsultacjami, uzgodnieniami między państwami członkowskimi, zakończonymi głosowaniem. Rozporządzenie można wydać bez żadnych uzgodnień z piątku na sobotę i zaczyna obowiązywać od razu, jak to mówiono niegdyś – „z bomby”. Los ten dotknął wszystkie 27 krajów UE. Rozporządzenie o ochronie danych osobowych (RODO) jest stosowane wprost. Według oficjalnej wykładni oznacza to bezpośrednie stosowanie przepisów przez wszystkich przedsiębiorców przetwarzających dane osobowe na terytorium Unii Europejskiej. Zastąpiło ono przepisy polskiej ustawy o ochronie danych osobowych.