Cynk jest pierwiastkiem niezbędnym do życia ze względu na udział w podstawowych funkcjach metabolicznych organizmu. Jako część koenzymatyczna lub aktywator enzymów uczestniczy w przemianach białek, węglowodanów i tłuszczów, a także eliminuje wolne rodniki. Zapewnia prawidłowe funkcjonowanie skóry i błon śluzowych, układu immunologicznego, nerwowego, pokarmowego i rozrodczego. Jego deficyt w organizmie może powodować liczne dolegliwości i schorzenia, natomiast nadmiar może prowadzić do zatruć. Dzięki swoim właściwościom znalazł zastosowanie w preparatach dermatologicznych i kosmetycznych, podnoszących odporność, zwiększających męską płodność, a także wspomagających leczenie przerostu prostaty, cukrzycy i depresji.

Cynk oznaczany symbolem atomowym Zn to dla chemików trzydziesty pierwiastek układu okresowego, należący do dwunastej grupy, a dla
medyków i biologów niezwykle ważny, niezbędny do życia mikroelement [1,2]. U osoby zdrowej jego zawartość waha się od 1,5 do 2,3 g.
Ponieważ organizm człowieka nie wytwarza i nie magazynuje tego pierwiastka, należy go stale dostarczać z zewnątrz, u dorosłych średnio w ilości
od 10 do 15 mg dziennie.  Absorpcja cynku z pożywienia wynosząca 10-40% ma miejsce w jelicie cienkim, głównie w dwunastnicy [1] i jest znacznie większa w przypadku pokarmów pochodzenia zwierzęcego [1,2]. Bardzo bogatym źródłem cynku są ostrygi, małże, homary, ryby, krewetki, wątróbka, wołowina, jaja, mleko; w dużych ilościach zawierają go także orzechy, migdały, produkty zbożowe z pełnego przemiału, kiełki zbóż, fasola, kasza gryczana, pestki dyni, ziarna sezamu, drożdże piwne [3] i czerwona herbata (np. Pu-Erh). Cynk jest wydalany z organizmu przez przewód pokarmowy
i nerki.