Dzienne spożywanie błonnika w diecie na poziomie 7 g może zmniejszać ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych (udaru mózgu zakończonego bądź niezakończonego zgonem) oraz wystąpienia choroby wieńcowej. Tak wynika z najnowszej metaanalizy opublikowanej w grudniowym wydaniu British Medical Journal.

Po raz pierwszy efekt kardioprotekcyjny został zasugerowany w latach 70., kiedy to w kilku badaniach próbowano zbadać zależność między przyjmowaniem błonnika a występowaniem choroby niedokrwiennej serca.

Autorzy publikacji przeanalizowali badania prospektywne, gdzie okres obserwacji wynosił minimum 3 lata, które zostały opublikowane w latach 1990-2013 oraz były dostępne w bazach Cochrane, Medline, Medline in-process, Embase, CAB Abstracts, ISI oraz BIOSIS. Ostatecznie w metaanalizie wzięto pod uwagę 22 badania kliniczne, porównujące wpływ przyjmowanego błonnika na występowanie incydentów sercowo-naczyniowych oraz choroby wieńcowej, w zależności od dziennej dawki, rodzaju błonnika oraz jego źródła w diecie.

Po przeprowadzeniu analizy zaobserwowano korzystny wpływ przyjmowania błonnika pokarmowego w codziennej diecie z 9-procentową redukcją ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych (RR 0.91 dla 7 g/dzień, 95% CI 0.88-0.94) oraz choroby wieńcowej (RR 0.91, 95% CI 0.87-0.94). Korzystne właściwości błonnika w obniżaniu ryzyka sercowo-naczyniowego rosły wraz ze zwiększeniem jego dziennej porcji w diecie. Jak podkreślają autorzy, redukcja była znacząca w przypadku spożywania błonnika zawartego w produktach zbożowych oraz warzywach.

Podsumowując, przyjmowanie dziennej porcji błonnika pokarmowego zawartego w diecie może mieć korzystny wpływ nie tylko na przewód pokarmowy, ale także na układ sercowo-naczyniowy. Autorzy badania zwracają uwagę na ograniczenia metaanalizy, głównie na możliwość występowania innych zachowań prozdrowotnych u osób spożywających więcej błonnika, które mogą obniżać ryzyko sercowo-naczyniowe.