Infekcje górnych dróg oddechowych rozpoczynają się od infekcji błony śluzowej nosa i z łatwością rozprzestrzeniają się do zatok, ze względu na ciągłość błony śluzowej. Zajęcie zatok wiąże się z wystąpieniem objawów takich jak niedrożność nosa, ból twarzy, katar, tkliwość zatok, a niekiedy również gorączka i ogólne rozbicie. W leczeniu i profilaktyce infekcji górnych dróg oddechowych jako alternatywa dla sympatykomimetyków i leków przeciwzapalnych znajdują zastosowanie liczne roślinne wyciągi o działaniu sekretolitycznym, powlekająco-osłaniającym, wykrztuśnym, przeciwwirusowym, przeciwbakteryjnym, przeciwzapalnym oraz antyoksydacyjnym.

Ciągłość błony śluzowej nosa oraz zatok powoduje, że infekcje zatok rozwijają się zazwyczaj jako następstwo nieżytu nosa, będącego nieodłącznym elementem przeziębienia. Natężenie objawów typowych dla zapalenia zatok zależy od stopnia, w jakim zajęta infekcją jest ich błona śluzowa. Zgodnie z najnowszymi wytycznymi zaleca się zatem odejście od terminu „zapalenie zatok” na rzecz terminu rhinosinusitis, czyli zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Tym terminem operuje opracowany w 2007 r. i zaktualizowany w 2012 r. dokument „European

Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps (EPOS)”, zawierający szczegółowe wytyczne dotyczące postępowania w tej jednostce chorobowej. Powyższy dokument oficjalnie uznaje fitoterapię jako część schematu postępowania w niepowikłanym zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok, w celu wspomagania procesów oczyszczania górnych dróg oddechowych z zalegającej wydzieliny, zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci.