Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.) jest cenną rośliną leczniczą stosowaną od starożytności. Niniejszy artykuł przedstawia jej wielokierunkowe działanie wynikające z bogatego składu chemicznego. Do najważniejszych związków glistnika należą: alkaloidy, związki polifenolowe (kwasy fenolowe i flawonoidy), kwasy organiczne, karotenoidy i białka. Ziele glistnika działa spazmolitycznie na mięśnie gładkie dróg żółciowych, przeciwwirusowo, przeciwnowotworowo, przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo. Pomimo właściwości leczniczych ziele glistnika przy długotrwałym stosowaniu wykazuje również działanie hepatotoksyczne. Dlatego niezmiernie ważna jest wiedza pacjentów na temat ograniczeń w stosowaniu tej cennej rośliny.

Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.), nazywany również glistewnikiem, żółtnikiem i złotnikiem, jest byliną należącą do rodziny makowatych (Papaveraceae). Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa „jaskółka” i związana jest z okresem kwitnienia przypadającym na czas przylotu i odlotu jaskółek, czyli od maja do września.  Naturalny zasięg występowania tej rośliny obejmuje Europę, zachodnią i środkową Azję oraz północną Afrykę (Algieria, Maroko); został wprowadzony także na teren Ameryki Północnej i Południowej. W Polsce jest rozpowszechniony na terenie całego kraju. Rośnie w miejscach wilgotnych i zacienionych w przydrożnych rowach, na skrajach lasu i nieużytkach.