Nadwaga i otyłość są globalnym problemem, który nieustannie narasta na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci. Otyłych pacjentów przybywa szczególnie w krajach rozwijających się. W Polsce już ponad 54% dorosłych ma nadmierną masę ciała. Kompleksowe podejście do odchudzania powinno obejmować: zmianę nawyków żywieniowych, wzrost aktywności fizycznej oraz stosowanie preparatów na odchudzanie dostępnych w aptekach bez recepty. Są to preparaty pochodzenia naturalnego, głównie zioła i mieszanki ziołowe. Ich przegląd został zaprezentowany w poniższym artykule.

Biegunka to stan, kiedy występuje zwiększenie częstotliwości oddawania wodnistych stolców w stosunku do zwykłego rytmu wypróżnień danej osoby. Biegunka może być wywołana infekcją bakteryjną lub wirusową, a także błędami żywieniowymi oraz działaniami niepożądanymi leków. Zazwyczaj ustępuje samoistnie po 2-4 dniach. Bardzo niebezpiecznym powikłaniem biegunki jest odwodnienie, dlatego należy stosować doustną terapię nawadniającą, wspomaganą lekami z innych grup opisanych w poniższym tekście.

Problem nadmiernej suchości skóry (xerosis) może pojawić się w wyniku oddziaływania niekorzystnych czynników środowiskowych bądź też towarzyszyć innym jednostkom chorobowym. Profilaktyka i leczenie objawów suchości skóry obejmuje unikanie czynników drażniących i uczulających oraz stosowanie preparatów o działaniu nawilżającym, natłuszczającym, złuszczającym, łagodzącym podrażnienia i wspomagającym gojenie oraz regenerację tkanek.

Andrzej Czesław Klimuszko (1905-1981) – kapłan, franciszkanin, jasnowidz, parapsycholog i zielarz. Śluby zakonne złożył w 1926 r. W 1934 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Zasłynął z daru jasnowidzenia. Był prekursorem powrotu do przyrody, wykorzystania jej zasobów leczniczych dla dobra człowieka. Opracowane przez niego recepty ziołowe weszły na stałe do kanonu współczesnej medycyny. Autor książek z zakresu ziołolecznictwa i parapsychologii. Lata 1961-1981 spędził w klasztorze oo. franciszkanów w Elblągu. W 2004 r. otrzymał pośmiertnie tytuł honorowego obywatela miasta Elbląga.

Antagoniści receptora angiotensynowego (ARB) są jednymi z leków pierwszego rzutu w terapii nadciśnienia tętniczego. U większości pacjentów z nadciśnieniem konieczne jest odpowiednio dobrane leczenie skojarzone, które często najlepiej jest prowadzić za pomocą preparatów złożonych. W niniejszej pracy omówiono rolę, jaką w praktyce klinicznej może odgrywać nowoczesny, długo działający lek z grupy ARB – kandesartan, a także preparaty złożone będące połączeniem kandesartanu i hydrochlorotiazydu lub amlodypiny. 

Zarówno w Polsce, jak i na świecie powszechne jest występowanie niedoboru witaminy D w społeczeństwie. Dawniej niewystarczającą podaż witaminy D wiązano jedynie z występowaniem krzywicy u dzieci bądź osteoporozy i osteomalacji u dorosłych. Obecnie wiadomo, iż witamina D wywiera plejotropowe działanie na różne narządy i tkanki, a jej niedobory wpływają na przebieg funkcjonowania całego organizmu. Witamina D ma właściwości antyproliferacyjne, hamujące proces nowotworzenia, działanie przeciwzapalne, kardio-, neuro- i dermoprotekcyjne. Zalecana jest suplementacja witaminy D w postaci preparatów doustnych w dawce zależnej od płci i wieku.

Statyny są najważniejszą i najczęściej stosowaną grupą leków w terapii zaburzeń lipidowych, a dowody na redukcję stężeń lipidów i poprawę rokowania dzięki terapii tą grupą leków są silne i jednoznaczne. Statyny są dobrze tolerowane i bezpieczne, o doskonale udokumentowanej w wielu badaniach klinicznych skuteczności w zakresie prewencji pierwotnej i wtórnej chorób układu sercowo-naczyniowego. W artykule podjęto próbę zdefiniowania docelowych grup pacjentów dla wybranych dwóch najsilniejszych statyn – atorwastatyny i rosuwastatyny.

Najnowsze leki przeciwhistaminowe (antyhistaminiki) II generacji są wysoce wybiórczymi antagonistami receptorów H1 podawanymi doustnie, niewykazującymi działania sedatywnego, znajdującymi zastosowanie w objawowym leczeniu chorób alergicznych. Antyhistaminiki są lekami, które kompetencyjnie blokują receptor H1 dla histaminy. Bardzo ważna w wyborze idealnego dla pacjenta leku przeciwalergicznego jest znajomość farmakodynamiki i farmakokinetyki, aby zminimalizować działania niepożądane oraz osiągnąć wyższą skuteczność leczniczą. Bezpieczeństwo stosowanego leku w terapii przewlekłej, brak działań niepożądanych, interakcji oraz akceptowana przez pacjenta forma podawania mają kluczowe znaczenie w powodzeniu terapii. Przedstawienie oraz porównanie czterech najnowszych antyhistaminików (bilastyny, desloratadyny, feksofenadyny oraz rupatadyny) pozwoli na wybór optymalnego preparatu dla danego pacjenta

Częstość występowania alergicznego nieżytu nosa wzrosła na świecie i jest wśród przewlekłych schorzeń dróg oddechowych chorobą wymagającą aktywnej interwencji. Artykuł skupia się na mechanizmach, symptomatologii i leczeniu alergicznego nieżytu nosa. Histamina jest głównym mediatorem reakcji, w których pośredniczy IgE. W niniejszym artykule autor przedstawia najnowsze i najpopularniejsze klasyfikacje objawów alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Aktualne metody zapobiegania i leczenia są opisane z uwzględnieniem raportów ARIA (Alergiczny nieżyt nosa i jego wpływ na astmę).

Alantoina jest organicznym związkiem chemicznym, pochodną mocznika. Powstaje z kwasu moczowego w korzeniach roślin motylkowych, takich jak fasola i soja, produkowana jest także przez żywokost lekarski, miodunkę plamistą oraz kasztanowca. Rośliny te wytwarzają alantoinę podczas procesów metabolicznych zachodzących przy udziale bakterii brodawkowych. O szerokim zastosowaniu alantoiny w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym zadecydowało działanie regenerujące, nawilżające, złuszczające, łagodzące oraz kojące. W produktach alantoina często połączona jest z witaminami A, D, E, F, które wspomagają jej działanie.

Atopowe zapalenie skóry to powszechna, przewlekła i nawrotowa choroba zapalna, warunkowana przez czynniki genetyczne i środowiskowe. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest sucha i swędząca skóra. Standardowe zalecenia dotyczące pielęgnacji skóry atopowej obejmują przede wszystkim właściwe jej nawilżanie i łagodzenie podrażnień.

Dyslipidemia to najbardziej rozpowszechniony czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego, a statyny to wciąż najważniejsze leki hipolipemizujące. Poniższe opracowanie przedstawia suplement diety, pochodną statyn – monakolinę K, jej skuteczność, bezpieczeństwo oraz miejsce w nowoczesnej farmakoterapii kardiologicznej.

Migrena to schorzenie obejmujące grupę kilku zespołów, które charakteryzują się napadowymi bólami głowy. Najczęstszym podtypem jest migrena bez aury. Z powodu migrenowych bólów głowy cierpi do 18% populacji, głównie kobiety. Patomechanizm migreny nie jest jeszcze do końca poznany. Leczenie jest trudne i nie zawsze daje dobre wyniki. W leczeniu doraźnym stosuje się głównie leki przeciwbólowe, tryptany oraz alkaloidy sporyszu, natomiast w zapobieganiu napadom migreny – -blokery i leki przeciwpadaczkowe. Istnieją również niefarmakologiczne metody leczenia, które mogą okazać się skuteczne w niektórych przypadkach.

Kaszel i ból gardła to dwa główne symptomy przeziębienia. Dolegliwości te najczęściej spowodowane są infekcją wirusową i dotyczą pacjentów w każdym wieku. Na rynku aptecznym mamy szeroką gamę leków dostępnych bez recepty, które leczą te dolegliwości. W artykule przedstawione zostały leki stosowane w leczeniu kaszlu mokrego i suchego oraz bólu gardła z podziałem na grupy wiekowe pacjentów, którzy mogą je przyjmować.

Ze względu na starzenie się społeczeństw i epidemię otyłości, a także coraz większą popularność kontuzjogennych sportów, stale wzrasta liczba chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi i urazowymi chrząstki stawowej. Ponieważ nie ma skutecznego leczenia przyczynowego takich pacjentów, najczęściej stosuje się terapię objawową (zwalczanie bólu i procesu zapalnego) albo metody chirurgiczne (plastykę chrząstki lub całych stawów). W wielu przypadkach wprowadza się również bardziej korzystną farmakoterapię, mającą na celu regenerację chrząstki za pomocą specyfików zawierających związki glukozaminy, chondroityny bądź kwasu hialuronowego.