2020-07-31 Artykuł

Żelazo stanowi jeden z kluczowych pierwiastków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Całkowita zawartość tego pierwiastka w organizmie mężczyzn wynosi 4 g, natomiast u kobiet 2,5 g. Ponad 60% zmagazynowanego żelaza związane jest z hemoglobiną. Pozostała część współtworzy mioglobinę oraz liczne układy enzymatyczne. Niedobór żelaza stanowi jeden z najbardziej rozpowszechnionych zaburzeń żywieniowych. Istnieją 3 stopnie deficytu żelaza określane za pomocą oznaczenia stężenia ferrytyny w surowicy: niedobór żelaza bez niedokrwistości, niedobór żelaza z mikrocytozą i/lub hipochromią oraz niedokrwistość z niedoboru żelaza, będąca końcowym stadium deficytu tego pierwiastka. Często początkowy stan deficytu tego pierwiastka przebiega bezobjawowo lub z lekko wyrażonymi symptomami, pośród których dominuje subiektywne odczucie zmęczenia lub spadku energii.

Szacuje się, że nawet 2% pacjentów zgłasza się do lekarza POZ w celu skonsultowania przyczyn przewlekającego się stanu zmęczenia oraz braku energii. Jednocześnie uważa się, iż to kobiety zgłaszają się 3-krotnie częściej. Istnieje
wiele przyczyn takiego stanu. Do jednych z najczęstszych należą zaburzenia gospodarki żelaza o charakterze niedoboru, w którym wyżej wymienione objawy mogą stanowić pierwszy sygnał rozwijającego się problemu. Stan ten utrzymujący się długotrwale może prowadzić do wystąpienia wielu groźnych dla zdrowia powikłań, pośród których należy wymienić niedokrwistość. Według WHO stany niedoboru żelaza stanowią blisko 50% przyczyn niedokrwistości. W globalnej skali niedobór żelaza w organizmie stanowi jedno z najpowszechniej występujących niedoborów żywieniowych na świecie. Jego występowanie uzależnione jest m.in. od szerokości geograficznej, statusu
socjoekonomicznego oraz ogólnego stanu zdrowia.

Copyright © Medyk sp. z o.o