Rana jest  to przerwanie anatomicznej ciągłości skóry i błon śluzowych z obecnością uszkodzonych komórek i zmienionych chorobowo tkanek. Gojenie się ran jest procesem wieloetapowym, obejmującym kilka zachodzących na siebie faz. W przypadku ran powierzchownych ważne są  działania mające za zadanie usunięcie miejscowych przeszkód hamujących gojenie się. W tym celu stosuje się antyseptyki nowej generacji niewykazujące działania cytostatycznego, na przykład dichlorowodorek oktenidyny. Charakteryzuje się on dobrą penetracją przez struktury biofilmu. Spektrum działania oktenidyny jest bardzo szerokie i obejmuje bakteryjne formy wegetatywne, bakterie Gram-ujemne, Gram-dodatnie (w tym MRSA, ORSA, VRSA, VRE), grzyby, wirusy oraz pierwotniaki.

Istotną rolę w leczeniu ran odgrywa także włączenie profilaktyki przeciwtężcowej oraz zapobieganie rozwojowi wścieklizny w przypadku ran kąsanych. Nie zaleca się rutynowo stosować antybiotyków w profilaktyce tężca. Należy pamiętać, że stosowanie antybiotykoterapii w przypadku pokąsania przez ssaki powinno być ograniczone do chorych w immunosupresji, z asplenią, zaawansowaną chorobą wątroby, z obrzękiem okolicy rany, ze zranieniem umiarkowanym lub ciężkim, zwłaszcza zlokalizowanym w okolicy ręki lub twarzy, a także gdy jest możliwe naruszenie okostnej lub torebki stawowej. Rolę pomocniczą w leczeniu ran powierzchownych spełnia zastosowanie m.in. terapii podciśnieniowej.