2024-06-19 Aktualności

Termin „gerontologia” został wprowadzony do piśmiennictwa w 1903 r. przez Ilję Miecznikowa (1845–1916), rosyjskiego zoologa i mikrobiologa, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny (w 1908 r.). Jest to nauka interdyscyplinarna, wiążąca wiedzę z dziedziny biologii, medycyny, kulturoznawstwa, psychologii, a także antropologii kulturowej, której przedmiotem zainteresowania są kwestie związane z procesami starzenia. Starzenie jest to złożony, nieunikniony proces biologiczny, zachodzący na poziomie molekularnym w tkankach, narządach i układach organizmu człowieka, którego tempo można jednak próbować spowolnić. Służyć temu może zarówno aktywność fizyczna, umysłowa i społeczna, jak i odpowiednia dieta, dobrana pod kątem potrzeb starzejącego się ustroju. Istnieje wiele teorii wyjaśniających biologiczne przyczyny starzenia się organizmu, ale żadna z nich nie wydaje się być w pełni satysfakcjonująca.

Zgodnie z definicją starzenie jest zależnym od upływu czasu, postępującym i uogólnionym procesem zmian fizjologicznych organizmu, prowadzącym do spadku funkcji biologicznych, utraty adaptacyjnej odpowiedzi na stres środowiskowy oraz rosnącego ryzyka chorób zależnych od wieku. I chociaż dzięki postępowi w naukach medycznych cykl życiowy człowieka znacznie się wydłużył, to w zakresie jego jakości lub liczby lat wolnych od chorób odnotowano jednak niewielki postęp. Dlatego też większość biologów ewolucyjnych definiuje starzenie jako zależny od wieku lub postępujący z wiekiem spadek wrodzonych funkcji fizjologicznych, prowadzący do wzrostu wskaźnika śmiertelności, uznając przy tym starzenie za stan domyślny, występujący po spełnieniu wymagań doboru naturalnego. Proces starzenia jest więc rzeczywistością biologiczną i ma swoją własną dynamikę, która – jak się wydaje – jest poza kontrolą człowieka. Skoro proces starzenia jest nieodłącznym, postępującym zjawiskiem naturalnym, czy można z nim skutecznie walczyć?

Copyright © Medyk sp. z o.o