Leczenie zakażeń układu moczowego stanowi istotny problem zdrowia publicznego w ostatnim czasie ze względu na rozpowszechnienie i lekooporność drobnoustrojów uropatogennych. Wiąże się z nadużywaniem antybiotyków i coraz wyższą nawrotowością. Obecnie poszukuje się nowych środków farmakologicznych, jak również niefarmakologicznych działań, które mogłyby być przydatne w leczeniu i profilaktyce zakażeń układu moczowego. Niektóre z nich wydają się być skuteczne, pod warunkiem, że będą stosowane systematycznie. 

Przeziębieniem nazywa się ostrą infekcję górnych dróg oddechowych. Mnogość i intensywność niektórych objawów sprawia, że wybór konkretnej formy leczenia jest niejednokrotnie dość trudny. Podstawowe objawy, takie jak katar, kaszel czy też ból gardła, wymagają czasami odmiennego podejścia farmakologicznego. Co więcej, powszechnie stosowane substancje działają zwykle w odmienny sposób, różniąc się skutecznością i przeznaczeniem. Wybór konkretnej substancji musi być zatem podyktowany wnikliwą analizą stanu zdrowia pacjenta.

Cynk jest jednym z pierwiastków śladowych w ludzkim organizmie. Warunkuje prawidłowy przebieg wielu procesów, pośród których należy wymienić współtworzenie licznych enzymów, udział w syntezie DNA, transkrypcji RNA oraz reprodukcji. Reguluje sekrecję enzymów i horomonów trzustkowych, a także pełni rolę w modulowaniu przekaźnictwa synaptycznego w obrębie neuronów glutaminergicznych. Jednocześnie wykazano jego krytyczną rolę w kształtowaniu się mechanizmów odporności komórkowej oraz humoralnej. Ponadto jony cynku stanowią ważny czynnik antyoksydacyjny wykazujący działanie protekcyjne wobec komórek.

Ważnym aspektem działania hormonu wzrostu (GH) jest jego wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Wyniki licznych badań wskazują na korzystne działanie suplementacji tego hormonu na poziom ryzyka sercowo-naczyniowego. Działanie GH na poszczególne składowe ryzyka sercowo-naczyniowego jest zróżnicowane i zależy od wielu czynników, m.in. od wieku i płci. Hormon wzrostu w układzie krążenia wywiera pozytywny, jak i negatywny wpływ.

Wapń to jeden z najważniejszych minerałów dla organizmu człowieka. Należy do makroelementów, pierwiastków, które powinny być spożywane regularnie w celu zapewnienia prawidłowego rozwoju organizmu. 99% wapnia znajduje się w zębach i kościach, a tylko 1% w płynach pozakomórkowych. Wchłanianie wapnia zależy od innych składników odżywczych: białka, witaminy D, magnezu czy fosforu. Wapń jest niezbędny do prawidłowego skurczu mięśni, budowy mocnych kości i zębów, krzepnięcia krwi, przewodzenia impulsów nerwowych, prawidłowej pracy serca i zachowania homeostazy. Wapń łagodzi stany zapalne i moduluje układ odpornościowy. Największe zapotrzebowanie na ten pierwiastek występuje w okresie wzrostu małych dzieci, w czasie ciąży czy karmienia piersią.

Nebulizacja to metoda, która polega na dostarczeniu dawki leku poprzez inhalację aerozolu wytwarzanego z roztworu lub zawiesiny leku przez nebulizator. W czasie wdechu aerozol zawierający cząsteczki substancji leczniczej dostaje się bezpośrednio do dróg oddechowych. Nebulizację wykorzystuje się w leczeniu wielu chorób oraz profilaktycznie roztworami soli morskiej. W aptekach dostępne są preparaty soli morskiej o stężeniu izotonicznym i hipertonicznym.

Czarny bez (Sambucus nigra) jest wykorzystywany w medycynie od tysiącleci. Owoce i kwiaty tej rośliny znalazły zastosowanie m.in. w leczeniu oparzeń, chorób układu pokarmowego i infekcji, ze względu na swoje właściwości immunomodulujące, przeciwzapalne i przeciwwirusowe. Preparaty z S. nigra zwiększają produkcję przeciwciał i zdolność organizmu do rozpoznawania antygenów i zwalczania patogenów oraz hamują replikację wirusów i zmniejszają ich zdolność do rozpoznawania i wnikania do komórek gospodarza. Badania kliniczne wykazały, że suplementacja ekstraktu z czarnego bzu zmniejsza ryzyko infekcji dróg oddechowych, czas choroby i nasilenie objawów.

Depresja dotyka ponad 300 mln ludzi na całym świecie. Badania pokazują, że dziurawiec może być tak samo skuteczny jak leki przeciwdepresyjne w leczeniu łagodnej do umiarkowanej depresji –  i ma mniej skutków ubocznych. Mechanizm działania przeciwdepresyjnego dziurawca nie jest w pełni poznany. Uważa się, że ziele dziurawca działa podobnie jak standardowe leki przeciwdepresyjne. Szereg jego aktywnych składników, w tym hyperycyna, hyperforyna i adhyperforyna, zwiększa poziom przekaźników chemicznych w mózgu, takich jak serotonina, dopamina i noradrenalina, które odgrywają ważną rolę w regulacji nastroju.

Substancje pomocnicze stanowią ważną składową produktu leczniczego. Zapewniają one m.in. odpowiednią trwałość, smak, bezpieczeństwo preparatów farmaceutycznych. W artykule przedstawiono informacje na temat wybranych substancji pomocniczych: barwników, przeciwutleniaczy, konserwantów oraz substancji słodzących. Niektóre z nich mogą powodować niepożądane reakcje po spożyciu, dlatego tak ważne jest odpowiednie dobranie leku zawierającego określone substancje pomocnicze u pacjenta, który będzie przyjmował lek. W tym kontekście powinno się wziąć pod uwagę wrażliwość pacjenta na niektóre substancje (np. chorzy z cukrzycą, alergicy), natomiast przy produkcji powinna być użyta możliwie  najmniejsza, niezbędna ilość tej substancji, aby zapobiec reakcjom niepożądanym.

Dzięki funkcjom poznawczym człowiek jest w stanie uczyć się nowych rzeczy i poszerzać swoją wiedzę. Substancje, które wspierają takie umiejętności, są obecnie stosowane do łagodzenia objawów chorób lub zaburzeń powodujących deficyty w tym wymiarze. Należą do nich: ADHD, demencja starcza, narkolepsja, depresja itp.  Substancje określane jako neurostymulanty są stosowane również pozarejestracyjnie. Takie zjawisko ma szczególnie miejsce w środowiskach akademickich. Jest to spowodowane chęcią polepszenia wyników w nauce przez studentów, a czasem celami rekreacyjnymi. W przeszłości popularność neurostymulantów była również ogromna. Takim przykładem może być II wojna światowa, gdzie stosowano na szeroką skalę pervitin zawierający amfetaminę.