Pelargonia afrykańska (Geraniaceae) jest rośliną o ciekawych i dobrze udokumentowanych właściwościach leczniczych. Preparaty otrzymywane z jej korzeni ze względu na działanie immunostymulujące, przeciwbakteryjne oraz przeciwwirusowe stosowane są m.in. w leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych, takich jak zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, przeziębienie, czy zapalenie gardła i migdałków. Poniższy artykuł przedstawia przegląd literatury naukowej na temat właściwości leczniczych pelargonii i związków z niej izolowanych.

Sterole są strukturalnymi i funkcjonalnymi analogami cholesterolu, wchodzącymi w skład błon komórkowych. Spożywane przez człowieka fitosterole roślinne zmniejszają wchłanianie cholesterolu w przewodzie pokarmowym, zwiększają jego wydalanie z enterocytów do światła jelita i utrudniają wbudowywanie w chylomikrony, dzięki czemu obniżają we krwi stężenie cholesterolu całkowitego oraz zawierającej go „niezdrowej” frakcji lipoprotein lekkich (LDL), bez zmniejszenia „zdrowej” frakcji ciężkiej HDL. Przeciwdziała to odkładaniu się cholesterolu w ścianach naczyń w postaci płytek miażdżycowych. Fitosterole mają także właściwości przeciwnowotworowe. Produkty zawierające dodatek steroli lub stanoli roślinnych, określane jako żywność funkcjonalna, powinny być traktowane jako cenne uzupełnienie diety, gdyż stanowią przydatny element w prewencji pierwotnej i wtórnej chorób układu sercowo-naczyniowego, a także nowoczesnej profilaktyki i terapii niektórych schorzeń onkologicznych.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest jedną z podstawowych przyczyn śmiertelności na świecie. Dotychczas leczenie stabilnego POChP oparte było w głównej mierze na wynikach badań spirometrycznych. Nowo wprowadzone w 2012 r. wytyczne Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc zrewolucjonizowały podejście do leczenia POChP. Podobnie jak miało to miejsce w innych krajach, zasady leczenia zostały oparte nie tylko na spirometrii, lecz również na występujących objawach klinicznych oraz na częstości zaostrzeń POChP zgłaszanych przez pacjenta.

Dziewanna (Scrophulariaceae) jest rośliną o szerokim wachlarzu właściwości farmakologicznych. Preparaty otrzymywane z jej kwiatów stosowane są m.in. do leczenia stanów zapalnych górnych i dolnych dróg oddechowych, nieżytów przewodu pokarmowego, schorzeń układu moczowego, infekcji  bakteryjnych i wirusowych oraz stanów zapalnych skóry i błon śluzowych. Za działanie lecznicze dziewanny odpowiedzialne są zawarte w niej saponiny, flawonoidy, irydoidy i śluzy. Poniższy artykuł przedstawia przegląd literatury naukowej na temat właściwości leczniczych dziewanny.

Szybkość przekazywania informacji w XXI w. musi powalać na kolana. Przed dwoma godzinami listonosz spadł z roweru w Pasikoniach Dolnych – i już, niemalże w czasie rzeczywistym, o tym wiekopomnym wydarzeniu jest poinformowany wszechstronnie cały glob! Dowiadujemy się, jaka fabryka wyprodukowała feralny rower, ile było takich przypadków w ostatnim stuleciu z podziałem na płeć i grupy wiekowe, jak nazywał się listonosz i na kogo głosował w ostatnich wyborach, do której klasy chodzi jego syn, na co choruje matka listonosza oraz dlaczego nie została zoperowana z powodu odcisków w ramach ostrego dyżuru miejscowego szpitala, w dodatku nie otrzymując z powodu tego schorzenia nawet jednej recepty na leki refundowane. Wypowiadają się: właściciel fabryki rowerów, przewodniczący związku zawodowego listonoszy, koledzy, dyrektor szkoły potomka, burmistrz miasta, rzecznik szpitala, kierownik apteki, a czasami nawet główny bohater. Wszystko to w postaci tzw. setek – czyli kilku zdań ocalałych z 5-10-minutowych wypowiedzi.

Komentarz przedstawia analizę prawną dopuszczalności prowadzenia w aptekach ogólnodostępnych działalności innego rodzaju niż obrót detaliczny produktami farmaceutycznymi. Stanowi omówienie poszczególnych zagadnień związanych z przeprowadzaniem w aptece pomiarów ciśnienia tętniczego, dermokonsultacji oraz różnego rodzaju akcji promocyjnych w świetle aktualnie obowiązujących regulacji prawnych, w szczególności dotyczących zakazu reklamy aptek i ich działalności, oraz praktyki orzeczniczej.

W ciągu ostatnich 10 lat dokonał się wielki postęp dotyczący zrozumienia patogenezy i leczenia dny moczanowej. W leczeniu hiperurykemii zostały przebadane i wprowadzone do codziennej praktyki lekarskiej nowe leki, w tym febuksostat. Na większe efekty leczenia dny moczanowej powinny wpłynąć wysiłki zmierzające do poprawy stylu życia, zmniejszenia otyłości, dostęp do nowoczesnych, skutecznych leków oraz lepsze prowadzenie choroby przez klinicystów.

Rozwój układu nerwowego oraz utrzymanie odpowiedniego poziomu sprawności intelektualnej do późnej starości zależy od szeregu czynników genetycznych i środowiskowych, m.in. od obecności w diecie określonych makro- i mikroelementów. Deficyty niektórych składników w dzieciństwie powodują bezpowrotną utratę części potencjału intelektualnego, a w późniejszym wieku mogą przyspieszać rozwój demencji. Artykuł przedstawia substancje wspomagające rozwój mózgu oraz zapobiegające związanemu z wiekiem osłabieniu zdolności poznawczych.

Artykuł omawia stan wiedzy farmaceutycznej i rynku farmaceutycznego w Polsce na temat leczenia chorób gardła. Zapalenie gardła jest trudnym problemem diagnostycznym i terapeutycznym w praktyce lekarskiej i aptecznej.

Świerzb jest pasożytniczą infekcją skóry. Chociaż występuje częściej w grupie osób o niskim statusie socjoekonomicznym, może dotyczyć każdego – bez względu na płeć, wiek czy zamożność. Infekcja przenosi się najczęściej drogą bezpośredniego kontaktu pomiędzy ludźmi, ale możliwa jest także pośrednia droga zakażenia poprzez pościel, bieliznę czy ręczniki. Typową cechą świerzbu jest silny świąd nasilający się w godzinach nocnych i lokalizacja zmian skórnych. Rozpoznanie choroby opiera się na wywiadzie i objawach klinicznych, ale można także zastosować bezpośrednie badanie zeskrobin naskórka lub histopatologiczną ocenę wycinka skóry. Lekiem pierwszego rzutu jest miejscowa 5% permetryna – bezpieczna, dobrze tolerowana i skuteczna. Inne preparaty miejscowe stosowane w leczeniu świerzbu to krotamiton, benzoesan benzylu, balsam peruwiański i siarka. Leczenie osób z kontaktu zapobiega rozprzestrzenianiu się infekcji i ponownym zakażeniom świerzbowcem.

Celem poniższego artykułu jest przedstawienie dostępnych narzędzi farmakoekonomicznych przydatnych w procesie modelowania cukrzycy. Zebrano podstawowe modele wykorzystywane w modelowaniu tej jednostki chorobowej, ze szczególnym naciskiem na modele używane obecnie, takie jak: the Cardiff Diabetes Model, the Sheffield Diabetes Model, the U.K. Prospective Diabetes Study (UKPDS) Model, the Economic Assessment of Glycemic Control and Long-term Effects (EAGLE) Model, the Center for Outcomes Research (CORE) Diabetes Model, the Archimedes Model, the Global Diabetes Model, the University of Michigan Model oraz the Diabetes Decision Analysis and Cost of Type 2 (DiDACT) Model. Ponadto przedstawiono przyszłą rolę modelowania.

Andrographis paniculata, znana jako „królowa gorzkich ziół”, jest rośliną należącą do rodziny akantowatych. Rośnie m.in. w Chinach, Tajlandii, Malezji i na Sri Lance. W azjatyckiej medycynie tradycyjnej stosowana jest do leczenia zapalenia gardła, stanów reumatycznych, grypy oraz infekcji górnych dróg oddechowych. Zawiera dwie grupy związków potencjalnie odpowiedzialnych za jej działanie lecznicze: laktony diterpenowe i flawonoidy. W poniższej pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa na temat niezwykłych właściwości farmakologicznych Andrographis paniculata.

Zjawisko polipragmazji jest coraz częściej spotykane, a pacjent chorujący na jedną jednostkę chorobową pozostaje obecnie rzadkością. Stosowanie kilku lub nawet kilkunastu leków w ciągu doby wiąże się z wystąpieniem interakcji w układzie lek – lek, jak również lek – pożywienie. Wykazano, że jedynie 35-40% interakcji zachodzących pomiędzy lekami a żywnością nie ma istotnego znaczenia klinicznego [1]. Interakcje lek – pożywienie są bardzo często pomijane zarówno przez lekarzy i farmaceutów, jak też samych pacjentów przyjmujących leki, co w efekcie może doprowadzić do zmniejszenia albo zwiększenia efektu terapeutycznego stosowanego leku lub wystąpienia działań niepożądanych, zagrażających życiu pacjenta. W artykule omówiono leki, dla których zaobserwowano wysoki procent interakcji z żywnością (leki stosowane w chorobach układu krążenia, zakażeniach i działające na ośrodkowy układ nerwowy).

Magnez jest pierwiastkiem bardzo istotnym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, biorącym udział w aktywności ponad 300 enzymów. Objawy niedoboru magnezu w zależności od jego nasilenia mogą powodować różnorodne objawy kliniczne, z poważnymi zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego i nerwowego włącznie. Niebezpieczne mogą też okazać się rzadziej występujące ciężkie stany hipermagnezemii. Suplementacja magnezem stosowana jest często w zapobieganiu i leczeniu bardzo różnorodnych schorzeń, np. choroby niedokrwiennej i zaburzeń rytmu serca, nadciśnienia, cukrzycy, astmy, osteoporozy, zespołu napięcia przedmiesiączkowego, migren i stanów depresyjnych. Preparaty zawierające magnez są bardzo popularne wśród pacjentów, głównie jako suplementy diety.

Werbena pospolita (Verbena officinalis L.) jest rośliną występującą powszechnie w Ameryce i Afryce Północnej, Azji, a także w krajach południowej i środkowej Europy (również w Polsce). Napary i nalewki z ziela werbeny stosowane są do leczenia zaburzeń przewodu pokarmowego, układu nerwowego oraz oddechowego, a także stanów zapalnych i infekcji. Za działanie farmakologiczne tej rośliny odpowiedzialne są związki z grupy irydoidów, flawonoidów i triterpenów. W poniższej pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa na temat niezwykłych właściwości farmakologicznych werbeny pospolitej.