Dichlorowodorek oktenidyny należy do grupy antyseptyków, to jest preparatów wykazujących  działanie przeciwdrobnoustrojowe na różnych poziomach: na powierzchni rany, w wysięku, w strukturach opatrunku oraz w tkankach. Spektrum działania oktenidyny jest bardzo szerokie i obejmuje bakteryjne formy wegetatywne, bakterie Gram-ujemne, bakterie Gram-dodatnie (w tym MRSA, ORSA, VRSA, VRE), grzyby, wirusy oraz pierwotniaki. Oktenidyna nie wykazuje działania genotoksycznego oraz kancerogennego, a jednocześnie ma niski potencjał cytotoksyczny wobec komórek gospodarza. Szczególne znaczenie oktenidyna odgrywa w leczeniu ran przewlekłych.

Alergiczny nieżyt nosa jest zapaleniem błony śluzowej, charakteryzującym się wyciekaniem wydzieliny z nosa lub jej spływaniem po tylnej ścianie gardła, kichaniem, zatkaniem lub świądem nosa. Symptomy trwają ≥ 1 godzinę dziennie przez ≥ 2 dni. Osoby z alergicznym nieżytem nosa doświadczają objawów, które mogą znacząco obniżać ich jakość życia. Stosowanie roztworów soli, w tym izotonicznego roztworu wody morskiej pomaga w pozbyciu się alergenów i nadmiaru wydzieliny. Sprzyja to utrzymaniu drożności i prawidłowej wentylacji w obrębie górnych dróg oddechowych. Podawanie do nosa roztworów soli może stanowić tanią i bezpieczną dodatkową opcję w leczeniu alergicznego nieżytu nosa. W niektórych sytuacjach może być to alternatywa dla stosowania donosowych glikokortykosteroidów oraz doustnych leków przeciwhistaminowych.

Immunoterapia jest nową formą leczenia onkologicznego; jej działanie polega na odblokowaniu naturalnych mechanizmów przeciwnowotworowych układu immunologicznego. Przeprowadzone do tej pory badania wykazały, że flora jelitowa ma wpływ na skuteczność immunoterapii oraz jej niepożądane działania. W badaniu opublikowanym w Journal of Clinical Oncology sprawdzono, czy stosowanie antybiotykoterapii w roku poprzedzającym immunoterapię ma wpływ na jej skuteczność.

Choroba refluksowa przełyku to bardzo powszechne zjawisko. Głównym objawem choroby jest zgaga, czyli uczucie pieczenia w przełyku, związane z cofaniem się treści pokarmowej z żołądka. Nowoczesne podejście do terapii refluksu obejmuje substancje tworzące barierę na błonie śluzowej żołądka, która ochrania śluzówkę przed niekorzystnym wpływem kwasu żołądkowego.

Mimo wysokiej dostępności i skuteczności leków syntetycznych, zainteresowanie suplementami diety, w tym preparatami witaminowymi i roślinnymi rośnie. Nawracające zakażenia dróg oddechowych, narastająca lekooporność drobnoustrojów sprawiają, że coraz chętniej po nie sięgamy, szczególnie w czasie sezonowych zachorowań na infekcje dróg oddechowych. W okresie zimowym dużą popularnością cieszą się środki poprawiające funkcje układu immunologicznego, zawierające witaminę D i C, preparaty jeżówki purpurowej czy aloesu drzewiastego.

Nadwrażliwość na alergeny środowiskowe obejmują szeroką grupę schorzeń, takich jak alergiczny nieżyt nosa, astma alergiczna, atopowe zapalenie skóry, alergie kontaktowe i pokarmowe, a także pokrzywkę alergiczną. Schorzenia te dotyczą pacjentów na całym świecie. Szacuje się, że co najmniej 30% populacji globalnej doświadcza schorzeń alergicznych o różnej manifestacji i zróżnicowanym nasileniu objawów. W leczeniu alergii stosowane są głównie leki zaliczane do pierwszej i drugiej generacji inhibitorów receptora histaminowego H1. Wybór leku antyhistaminowego powinien być dostosowany do wieku pacjenta, typu i nasilenia objawów chorobowych. W artykule przedstawiono ogólną charakterystykę bilastyny oraz dokonano przeglądu wybranych pozycji literaturowych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności bilastyny w leczeniu schorzeń alergicznych.

Alkohol etylowy jest znany od wieków i nieodłącznie powiązany z produkcją leków. Wytwarzane niegdyś preparaty galenowe opierały się często na ekstrakcji surowców roślinnych wodnymi roztworami alkoholu.

W dzisiejszych czasach rola etanolu nie ogranicza się wyłącznie do ekstrakcji substancji aktywnych z roślin leczniczych. W technologii postaci leku wykorzystuje się także etanol jako promotor wchłaniania, do oczyszczania substancji aktywnej, czy jako środek dezynfekcyjny. Ta ostatnia rola miała szczególne znaczenie podczas pandemii koronawirusa, co skutkowało powstaniem narodowej monografii etanolowego roztworu antyseptycznego do stosowania na skórę.

Choroby skóry (dermatozy) to zaburzenia zdrowotne, które prowadzą nie tylko do dyskomfortu, lecz przede wszystkim mogą powodować groźne powikłania dla całego organizmu. Występuje wiele rodzajów dermatoz obejmujących różne warstwy skóry – zarówno powierzchnię naskórka, jak i skórę właściwą oraz tkankę podskórną. Zastosowanie właściwego leczenia jest kluczowym elementem terapii.

Ważną rolę w pielęgnacji i leczeniu niektórych chorób skóry odgrywają leki recepturowe, dobierane indywidualnie do potrzeb chorego w zależności od rodzaju dermatozy. Są one pomocne w poprawie kondycji skóry oraz podczas łagodzenia zmian skórnych o podłożu ogólnoustrojowym.

Dieta śródziemnomorska jest uznawana za jedną ze zdrowszych. Zawiera ona dużą ilość warzyw, owoców, ryb i owoców morza. Jej stosowanie zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Naukowcy z Uniwersytetu Australii Południowej sprawdzili, czy stosowanie diety śródziemnomorskiej wpływa na ryzyko zachorowania na raka gruczołu krokowego. Porównano stężenie niektórych składników mineralnych we krwi chorych na raka gruczołu krokowego ze stężeniem u zdrowych mężczyzn. Zauważono, że mężczyźni z niskim stężeniem likopenu i selenu we krwi mają wyższe ryzyko zachorowania na raka gruczołu krokowego oraz są bardziej narażeni na działania niepożądane radioterapii.

Likopen występuje w dużych ilościach w pomidorach, zwłaszcza w ich przetworach, arbuzach, papajach oraz żurawinach. Najwięcej selenu znajduje się w rybach, owocach morza, drobiu, orzechach i jajkach. Autorzy pracy podkreślają konieczność dostarczania selenu i likopenu w ramach diety, gdyż stosowanie suplementów tych składników może nie przynosić zamierzonych korzyści.