Kolagen jest głównym białkiem tkanki łącznej. Występuje w całym organizmie, głównie w skórze, kościach i chrząstkach. Kolagen pełni wiele funkcji w organizmie, m.in. tworzy rusztowanie, które chroni organy wewnętrzne oraz naczynia krwionośne. Kolagen zapewnia skórze elastyczność i jędrność oraz odpowiednie nawilżenie. Wraz z wiekiem spada ilość kolagenu w organizmie. Skutkuje to problemami ze stawami oraz pogorszeniem kondycji skóry, włosów i paznokci. W aptekach dostępne są suplementy zawierające w swoim składzie kolagen. Większość z nich jest w formie hydrolizatów, co ułatwia jego wchłanianie. Wykazano, że przyjmowanie suplementów kolagenowych zmniejsza stan zapalny i stymuluje syntezę kolagenu w organizmie. Może to pomóc w łagodzeniu bólu u osób z zaburzeniami stawów, takimi jak zapalenie kości i stawów.

Optymalizacja wiązania z wysokim powinowactwem wirusowych receptorów z konwertazą angiotensyny 2 (ACE2) człowieka jest z dużym prawdopodobieństwem wynikiem naturalnej selekcji zmutowanych szczepów wirusowych. Dodatkowo nabycie w polisacharydowych kolcach wirusa wielozasadowych miejsc cięcia, specyficznych dla ludzkiej proteazy furyny, jest wiarygodnym mechanizmem przekształcenia niskopatogennych szczepów wirusowych w wysokopatogenne. Ogólnie analiza genomów wirusowych przekonująco wykazuje, że COVID-19 nie jest laboratoryjnym konstruktem, czy też celowo zmanipulowanym wirusem. 

Infekcje górnych dróg oddechowych to najczęstszy problem zdrowotny, nasilający się w okresie jesienno-zimowym. Za infekcje górnych dróg oddechowych odpowiadają wirusy, takie jak wirus grypy  typu A, B i C, scyntialny wirus oddechowy (RSV), rynowirusy (HRV14) oraz koronawirusy, w tym powodujący nową epidemię wirus SARS-CoV-2. Aktualnie w Polsce mamy okres dużego nasilenia zachorowań na grypę, a jednocześnie na COVID-19, chorobę wywoływaną przez rozprzestrzeniającego się koronawirusa SARS-CoV-2.

Na przestrzeni kilku ostatnich dekad w piśmiennictwie anglojęzycznym pojawiły się pojedyncze doniesienia wskazujące na możliwość współwystępowania alergii i niespecyficznych bólów dolnego odcinka kręgosłupa (ang. non-specific low back pain – nsLBP). Celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie, czy alergia może być czynnikiem predykcyjnym bólów dolnego odcinka kręgosłupa na podstawie przeglądu piśmiennictwa. Według hipotezy alergologa Josepha Millera uwalniane przez mastocyty mediatory chemiczne (m.in. cytokiny prozapalne, histamina) mogą ,,zmusić’’ komórki naczyń krwionośnych do delikatnego oddzielenia się, co skutkuje tym, że przedostają się one do układu krwionośnego. To sprawia, że prozapalne cytokiny biorące udział w reakcji alergicznej ( Il- 1β, Il-6, TNF- α), a także histamina w wysokim stężeniu, mogą poprzez motoneurony pobudzać nocyceptory zlokalizowane w obrębie mięśni szkieletowych, powodując ich skurcze i bóle.

Wapń jest jednym z najważniejszych makroelementów w organizmie ludzkim. Stanowi podstawowy składnik strukturalny układu szkieletowego. Tym samym w tkance kostnej zdeponowane jest blisko 99% wapnia. Poza funkcją budulcową pełni szereg istotnych funkcji w ustroju, m.in. reguluje sygnalizację wewnątrzkomórkową, warunkuje przewodnictwo nerwowe, hemostazę, pracę mięśni oraz sekrecję hormonów i enzymów. Dzienne zapotrzebowanie na wapń jest zróżnicowane pod względem płci, wieku oraz pochodzenia.

Kaszel jest naturalnym odruchem, który pomaga chronić płuca, usuwając z nich substancje drażniące, takie jak dym i kurz, ale może być również objawem przeziębienia lub grypy. Suchy kaszel jest spowodowany podrażnieniem lub suchością w tylnej części gardła. Może być również spowodowany czynnikami zewnętrznymi, takimi jak alergeny, dym, kurz, może być objawem wielu chorób np. astmy, zapalenia opłucnej, czy występować jako działanie niepożądane związane ze stosowaniem leków, np. inhibitorów konwertazy angiotensyny (IKA). Suchy kaszel można leczyć lekami przeciwkaszlowymi pochodnymi opioidów: kodeiną, dekstrometorfanem, lekami nieopiodowymi: butamiratem i lewodropropizyną oraz pastylkami na gardło z wyciągami ziołowymi. Mokry kaszel jest spowodowany nadmierną  zawartością śluzu w dolnych drogach oddechowych. Leki, które można stosować w leczeniu kaszlu mokrego, obejmują środki wykrztuśne i mukolityczne. Środki wykrztuśne to substancje, które pomagają rozrzedzić i wydalić flegmę z płuc. Obejmują one pochodne gwajakolu. Środki mukolityczne, takie jak bromheksyna i acetylocysteina, pomagają rozbić lepką wydzielinę w klatce piersiowej, ułatwiając kaszel. Dostępne są leki na kaszel zawierające zarówno środek wykrztuśny, jak i mukolityczny. W łagodzeniu kaszlu stosowane są zioła, np. bluszcz, tymianek, prawoślaz.

W tym artykule podsumowano wstępne wyniki dla leków o potencjalnej skuteczności przeciwko SARS-CoV-2/COVID-19. Kilka leków, takich jak chlorochina, arbidol, remdesiwir i fawipirawir, jest obecnie poddawanych badaniom klinicznym w celu przetestowania ich skuteczności i bezpieczeństwa w leczeniu choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19). Dotychczas (grudzień 2019 – luty 2020) osiągnięto pewne obiecujące wyniki.

Poziom lipidów w osoczu jest w bardzo dużym stopniu zdeterminowany przez czynniki genetyczne. Grupa schorzeń, w których zaburzenia lipidowe są szczególnie nasilone, to dyslipidemie rodzinne. Spośród nich hipercholesterolemia rodzinna występuje stosunkowo często i jest silnie związana z rozwojem chorób sercowo-naczyniowych. Rozpoznanie hipercholesterolemii rodzinnej zwykle opiera się na ocenie pacjenta za pomocą kryteriów The Dutch Lipid Clinic Network obejmujących: wywiad rodzinny i kliniczny, badanie przedmiotowe, oznaczony poziom cholesterolu LDL (bez leczenia) oraz ewentualne badanie genetyczne. Pacjenci z hipercholesterolemią rodzinną są automatycznie traktowani jako osoby wysokiego lub bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego i powinni być intensywnie leczeni statyną, często w połączeniu z ezetymibem.

W tym artykule, który wkrótce opublikujemy, podsumowano wstępne wyniki dla leków o potencjalnej skuteczności przeciwko SARS-CoV-2/COVID-19. Kilka leków, takich jak chlorochina, arbidol, remdesiwir i fawipirawir, jest obecnie poddawanych badaniom klinicznym w celu przetestowania ich skuteczności i bezpieczeństwa w leczeniu choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19). Dotychczas (grudzień 2019 – luty 2020) osiągnięto pewne obiecujące wyniki.