Potas i magnez to ważne kationy wewnątrzkomórkowe, niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Utrzymanie prawidłowych stężeń tych pierwiastków w organizmie jest istotne, przy czym negatywny wpływ na zdrowie wywiera zarówno ich deficyt, jak i nadmiar. Suplementacja magnezu i potasu jest wskazana w określonych jednostkach chorobowych, a w przypadku potasu powinna być stosowana pod kontrolą lekarską.

Magnez jest jednym z najważniejszych kationów wewnątrzkomórkowych, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu ludzkiego. Jest kofaktorem w ponad 300 reakcjach enzymatycznych i katalizuje wiele reakcji związanych z metabolizmem białek, tłuszczów, cukrów i kwasów nukleinowych. Niedobory magnezu powodują arytmię, zaburzenia nastroju, trudności z koncentracją i depresję. Hipomagnezemia najczęściej występuje w krajach wysoko rozwiniętych. Jest spowodowana zwiększonym spożyciem przetworzonej żywności. Naturalnymi źródłami magnezu są rośliny strączkowe, orzechy, nasiona i zielone warzywa liściaste. Biodostępność preparatów magnezowych zależy od formy chemicznej (anion nieorganiczny lub ligand organiczny). Ważna jest również rozpuszczalność w wodzie i obecność witaminy B6 oraz jonów potasu. Formy magnezu dobrze rozpuszczalne w wodzie są lepiej wchłaniane w jelitach.

Glukoza jest podstawowym źródłem energii dla każdej komórki w organizmie. Energia jest wymagana do prawidłowego funkcjonowania narządów. Wiele tkanek może również wykorzystywać tłuszcz lub białko jako źródło energii, ale inne, takie jak mózg i czerwone krwinki, wykorzystują tylko glukozę. Ponieważ mózg jest najbardziej wymagającym energetycznie narządem, zużywa połowę dostarczanego do organizmu cukru. Insulina i glukagon działają synergicznie, aby utrzymać prawidłowe stężenie glukozy we krwi. Insulina pomaga komórkom organizmu wchłaniać cukier z krwiobiegu. Wątroba i mięśnie magazynują nadmiar glukozy w postaci glikogenu. Glikogen odgrywa ważną rolę w osiąganiu homeostazy, pomaga funkcjonować organizmowi w stanach głodu. Glukoza jako lek jest podawana doustnie lub w formie iniekcji. Stosuje się ją w leczeniu bardzo niskiego poziomu cukru we krwi (hipoglikemii), najczęściej u osób z cukrzycą. Glukoza w postaci zastrzyków jest podawana w celu leczenia wstrząsu insulinowego (niski poziom cukru we krwi spowodowany użyciem insuliny, a następnie brakiem posiłku lub zjedzeniem wystarczającej ilości pokarmu później).

Ribociclib jest lekiem należącym do grupy kinaz zależnych od cykliny 4 i 6, stosowanym w farmakoterapii raków piersi. Szczególną skuteczność wykazuje w przypadku typów Her2- i HR+, często kojarzy się go z letrozolem. Do użytku został wprowadzony w 2017 r., a zalecaną dawką jest 600 mg. Mechanizm jego działania polega na łączeniu z kinazowymi cząsteczkami ATP, co skutkuje fosforylacją oraz inhibicją retinoblastomy. Do najczęstszych skutków ubocznych związanych z terapią ribociclibem należy uczucie osłabienia oraz zaburzenia hematologiczne. Pierwsze testy kliniczne rozpoczęto w roku 2016, uzyskując bardzo dobre rezultaty leczenia. Pozwoliło to na rozpoczęcie większych wieloośrodkowych analiz, takich jak np. MONALEESA-2, MONALEESA-7 czy MONALEESA-3. W naszym review zestawiliśmy dane farmakokinetyczne i farmakodynamiczne ribociclibu, a także przytoczyliśmy i omówiliśmy badania kliniczne.

Pierwotne bóle głowy typu migrenowego lub napięciowego mogą być z powodzeniem leczone dostępnymi bez recepty lekami OTC, przede wszystkim paracetamolem (niekiedy w skojarzeniu z kofeiną lub kodeiną) oraz niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ). W trakcie wywiadu z pacjentem należy jednak wykluczyć ból głowy typu wtórnego, wymagający konsultacji lekarskiej i leczenia przyczynowego.

Sposób żywienia jest ważnym elementem warunkującym prawidłowy przebieg okresu ciąży oraz prenatalnego i postnatalnego rozwoju dziecka. W tym czasie dochodzi do zwiększenia zapotrzebowania na składniki odżywcze i energię. W przypadku niektórych składników realizacja zaleceń jest trudna, dlatego w celu uniknięcia niedoborów rekomenduje się uzupełnienie diety preparatami farmakologicznymi z określonymi składnikami odżywczymi, których niedobory mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń rozwojowych u płodu.

Wapń jest jednym z najważniejszych makroelementów dla organizmu człowieka. Około 99% wapnia w organizmie jest magazynowane w kościach. Wapń pełni szereg istotnych funkcji w ustroju – jest niezbędny do tworzenia kości i zębów, bierze udział w procesie skurczu mięśni, funkcjonowaniu wielu enzymów, krzepnięciu krwi i utrzymuje prawidłowy rytm serca. Organizm kontroluje ilość wapnia w komórkach i krwi. Jeśli z dietą nie jest dostarczana wystarczająca ilość wapnia, zbyt dużo wapnia jest mobilizowane z kości, osłabiając je. Aby utrzymać odpowiedni poziom wapnia we krwi bez osłabiania kości, należy spożywać co najmniej 1000-1500 miligramów wapnia dziennie. Odpowiedni poziom wapnia w organizmie przez całe życie może zapobiegać osteoporozie.

Artykuł stanowi zbiór streszczeń wykładów poświęconych problematyce insulinooporności, które zostały wygłoszone podczas konferencji II Warszawski Dzień Dietetyki Klinicznej „Różne oblicza insulinooporności”. Konferencja odbyła się 11 kwietnia 2019 r. na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Jej organizatorem był Zakład Dietetyki Klinicznej Wydziału Nauki o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Testosteron odgrywa istotną rolę w męskim układzie rozrodczym oraz jako hormon anaboliczny. Mniej znanym, ale równie istotnym obszarem działania testosteronu jest sfera psychiczna. Wyniki badań pokazują, że testosteron łagodzi przebieg depresji i wykazuje działanie poprawiające nastrój. Jest to związane przede wszystkim z jego działaniem na receptory serotoninowe. U starszych mężczyzn, według niektórych publikacji, testosteron poprawia pamięć i inne funkcje poznawcze. To wynik działania antyapoptotycznego na komórki nerwowe, dzięki czemu procesy neurodegeneracyjne ulegają spowolnieniu.

Kolagen jest najobficiej występującym białkiem w organizmie człowieka, znajdującym się w kościach, mięśniach, skórze i ścięgnach. Stanowi jedną trzecią białka w organizmie człowieka. Jest wytwarzany przez wyspecjalizowane komórki zwane fibroblastami i gromadzony w tkankach łącznych. Kolagen wraz z elastyną i glikoproteinami odpowiada za spójność tkanek i narządów. Dodatkowo nadaje tym tkankom i organom odporność, elastyczność i wytrzymałość. Produkcja kolagenu spada wraz z wiekiem i narażeniem na czynniki takie jak palenie tytoniu i promieniowanie UV. U kobiet największy spadek syntezy kolagenu następuje w okresie menopauzy. Zmarszczki, zwiotczała skóra, która straciła swoją elastyczność, oraz sztywne stawy są oznakami, że organizm wytwarza mniej kolagenu.

W ostatnich latach częstość występowania chorób alergicznych w populacji zwiększyła się, trend ten dotyczył zarówno krajów rozwiniętych, jak i rozwijających się. Według Białej Księgi Alergii Światowej Organizacji Alergii w latach 2011-2012 aż 30-40% populacji świata cierpiało na przynajmniej jedno schorzenie alergiczne. Mimo zwiększonej częstości zachorowania na alergie, pomoc lekarska dla pacjentów nimi dotkniętych jest często niewystarczająca. Z tego powodu należy coraz szerzej stosować nowoczesne i bezpieczne leki przeciwalergiczne: w alergicznym nieżycie nosa są to głównie glikokortykosteroidy donosowe i doustne leki przeciwhistaminowe, w alergicznym zapaleniu spojówek przede wszystkim doustne i miejscowo stosowane leki przeciwhistaminowe, w pokrzywce doustne leki przeciwhistaminowe.

Ból jest jednym najczęstszych objawów stanowiących powód zgłoszenia się do lekarza pierwszego kontaktu. Dolegliwości bólowe narządu ruchu dotyczą 27% populacji polskiej, w większości są to bóle mięśniowo-stawowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej lub zespoły przeciążeniowe. Niezwykle istotne jest zebranie dokładnego wywiadu oraz staranne badanie przedmiotowe, co pozwoli na poznanie patomechanizmu dolegliwości, a tym samym włączenie odpowiedniej terapii. W leczeniu zespołów bólowych stosuje się m.in. paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne, tramadol oraz substancje złożone. Przed włączeniem leku należy uwzględnić jego profil działania, przeciwwskazania, a także ewentualne działania niepożądane.

Choroby zapalne kości i szpiku znane są od starożytności. Dzięki rozwojowi technik obrazowania oraz diagnostyki laboratoryjnej coraz łatwiejsze jest ustalenie miejsca występowania zapalenia i wdrożenie terapii celowanej. Mimo to choroby zapalne kości i stawów wciąż stanowią wyzwanie dla lekarzy, a uzyskane wyniki leczenia nie zawsze są zadowalające. Tym bardziej ważna jest aktywna prewencja ich występowania, polegająca m.in. na edukacji, promocji zdrowego stylu życia i szkoleniu pracowników ochrony zdrowia.

Cynk jest mikroelementem niezbędnym do funkcjonowania wszystkich narządów organizmu. Jego deficyty mogą być efektem niedostatecznej podaży z pokarmem lub zaburzeń wchłaniania. Schorzenia wynikające z niedoboru cynku mogą występować zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Suplementacja powinna być stosowana ostrożne, gdyż nadmierna podaż może prowadzić do pojawienia się objawów niepożądanych.

Dehydroepiandrosteron (DHEA) jest hormonem produkowanym przez korę nadnerczy. Stymuluje syntezę hormonów płciowych, ma wpływ na kondycję intelektualną i fizyczną. DHEA wzmaga metabolizm, utlenianie lipidów i zwiększa usuwanie glukozy. Zmniejsza masę tkanki tłuszczowej. W ośrodkach naukowych prowadzone są badania mające na celu wyjaśnienie roli DHEA w regulacji fizjologii ludzkiej tkanki tłuszczowej.