Alergiczny nieżyt nosa jest schorzeniem występującym na całym świecie i dotyczy blisko połowy populacji, występuje zarówno u dzieci, młodzieży, jak i u dorosłych. Może występować sezonowo, głównie w okresie pylenia drzew i traw, ale także objawiać się całorocznie, w konsekwencji na narażanie na różne alergeny środowiskowe – pyłki roślin, naskórek zwierząt, odchody stawonogów (m.in. roztocza, karaczany), zarodniki grzybów pleśniowych, substancje chemiczne. Alergiczny nieżyt nosa niezależnie od okresu występowania i długości jego trwania przyczynia się w znaczny sposób do obniżenia jakości życia pacjentów, a także może przyczyniać się do wystąpienia innych schorzeń układu oddechowego.

Dichlorowodorek oktenidyny należy do grupy antyseptyków, to jest preparatów wykazujących  działanie przeciwdrobnoustrojowe na różnych poziomach: na powierzchni rany, w wysięku, w strukturach opatrunku oraz w tkankach. Spektrum działania oktenidyny jest bardzo szerokie i obejmuje bakteryjne formy wegetatywne, bakterie Gram-ujemne, bakterie Gram-dodatnie (w tym MRSA, ORSA, VRSA, VRE), grzyby, wirusy oraz pierwotniaki. Oktenidyna nie wykazuje działania genotoksycznego oraz kancerogennego, a jednocześnie ma niski potencjał cytotoksyczny wobec komórek gospodarza. Szczególne znaczenie oktenidyna odgrywa w leczeniu ran przewlekłych.

Alergiczny nieżyt nosa jest zapaleniem błony śluzowej, charakteryzującym się wyciekaniem wydzieliny z nosa lub jej spływaniem po tylnej ścianie gardła, kichaniem, zatkaniem lub świądem nosa. Symptomy trwają ≥ 1 godzinę dziennie przez ≥ 2 dni. Osoby z alergicznym nieżytem nosa doświadczają objawów, które mogą znacząco obniżać ich jakość życia. Stosowanie roztworów soli, w tym izotonicznego roztworu wody morskiej pomaga w pozbyciu się alergenów i nadmiaru wydzieliny. Sprzyja to utrzymaniu drożności i prawidłowej wentylacji w obrębie górnych dróg oddechowych. Podawanie do nosa roztworów soli może stanowić tanią i bezpieczną dodatkową opcję w leczeniu alergicznego nieżytu nosa. W niektórych sytuacjach może być to alternatywa dla stosowania donosowych glikokortykosteroidów oraz doustnych leków przeciwhistaminowych.

Choroba refluksowa przełyku to bardzo powszechne zjawisko. Głównym objawem choroby jest zgaga, czyli uczucie pieczenia w przełyku, związane z cofaniem się treści pokarmowej z żołądka. Nowoczesne podejście do terapii refluksu obejmuje substancje tworzące barierę na błonie śluzowej żołądka, która ochrania śluzówkę przed niekorzystnym wpływem kwasu żołądkowego.

Mimo wysokiej dostępności i skuteczności leków syntetycznych, zainteresowanie suplementami diety, w tym preparatami witaminowymi i roślinnymi rośnie. Nawracające zakażenia dróg oddechowych, narastająca lekooporność drobnoustrojów sprawiają, że coraz chętniej po nie sięgamy, szczególnie w czasie sezonowych zachorowań na infekcje dróg oddechowych. W okresie zimowym dużą popularnością cieszą się środki poprawiające funkcje układu immunologicznego, zawierające witaminę D i C, preparaty jeżówki purpurowej czy aloesu drzewiastego.

Nadwrażliwość na alergeny środowiskowe obejmują szeroką grupę schorzeń, takich jak alergiczny nieżyt nosa, astma alergiczna, atopowe zapalenie skóry, alergie kontaktowe i pokarmowe, a także pokrzywkę alergiczną. Schorzenia te dotyczą pacjentów na całym świecie. Szacuje się, że co najmniej 30% populacji globalnej doświadcza schorzeń alergicznych o różnej manifestacji i zróżnicowanym nasileniu objawów. W leczeniu alergii stosowane są głównie leki zaliczane do pierwszej i drugiej generacji inhibitorów receptora histaminowego H1. Wybór leku antyhistaminowego powinien być dostosowany do wieku pacjenta, typu i nasilenia objawów chorobowych. W artykule przedstawiono ogólną charakterystykę bilastyny oraz dokonano przeglądu wybranych pozycji literaturowych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności bilastyny w leczeniu schorzeń alergicznych.

Alkohol etylowy jest znany od wieków i nieodłącznie powiązany z produkcją leków. Wytwarzane niegdyś preparaty galenowe opierały się często na ekstrakcji surowców roślinnych wodnymi roztworami alkoholu.

W dzisiejszych czasach rola etanolu nie ogranicza się wyłącznie do ekstrakcji substancji aktywnych z roślin leczniczych. W technologii postaci leku wykorzystuje się także etanol jako promotor wchłaniania, do oczyszczania substancji aktywnej, czy jako środek dezynfekcyjny. Ta ostatnia rola miała szczególne znaczenie podczas pandemii koronawirusa, co skutkowało powstaniem narodowej monografii etanolowego roztworu antyseptycznego do stosowania na skórę.

Choroby skóry (dermatozy) to zaburzenia zdrowotne, które prowadzą nie tylko do dyskomfortu, lecz przede wszystkim mogą powodować groźne powikłania dla całego organizmu. Występuje wiele rodzajów dermatoz obejmujących różne warstwy skóry – zarówno powierzchnię naskórka, jak i skórę właściwą oraz tkankę podskórną. Zastosowanie właściwego leczenia jest kluczowym elementem terapii.

Ważną rolę w pielęgnacji i leczeniu niektórych chorób skóry odgrywają leki recepturowe, dobierane indywidualnie do potrzeb chorego w zależności od rodzaju dermatozy. Są one pomocne w poprawie kondycji skóry oraz podczas łagodzenia zmian skórnych o podłożu ogólnoustrojowym.

Wyrób medyczny Neobianacid, jeden z produktów w portfolio firmy Aboca, jest przeznaczony dla osób z zaburzeniami układu pokarmowego. W jakich dolegliwościach można go stosować?

Andrea Cossu, Dyrektor Medyczny Grupy Aboca: Wyrób medyczny Neobianacid, na bazie synergicznego kompleksu molekularnego polisacharydów i minerałów Poliprotect, wykazuje wysokie bezpieczeństwo, tolerancję i korzyści kliniczne podczas  stosowania w chorobie refluksowej przełyku i dyspepsji (niestrawności).  Choroba refluksowa przełyku (GERD) i dyspepsja czynnościowa (FD) są bardzo często występującymi schorzeniami. Szacuje się, że dotyczą aż 40% całej populacji.

Bez czarny jest rośliną znaną i stosowaną w medycynie tradycyjnej od stuleci. Ze względu na właściwości lecznicze, surowce pozyskiwane z bzu (kwiat i owoc) są opisane w monografiach Europejskiej Agencji Leków (EMA). Tradycyjne stosowanie dotyczy leczenia infekcji wirusowych, zwłaszcza dotykających górnych dróg oddechowych. Artykuł przedstawia przegląd badań naukowych potwierdzających słuszność tradycyjnego stosowania. Ponadto przytoczono wyniki odnoszące się do właściwości immunomodulujących, przeciwbakteryjnych i antyoksydacyjnych.

Artykuł porusza również aktualny problem – potencjalne działanie ekstraktu z czarnego bzu na rozwój infekcji COVID-19 oraz na długoterminowe skutki związane z przejściem infekcji koronawirusem.

W świetle przytoczonych wyników badań można stwierdzić, że w sezonie wzmożonych zachorowań na grypę i inne wirusowe choroby warto do leczenia wprowadzać również preparaty z bzu czarnego.

Niedobór żelaza jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych zaburzeń odżywiania na świecie. Oprócz niedokrwistości może powodować inne dolegliwości, takie jak zespół chronicznego zmęczenia, obniżoną sprawność fizyczną, czy zespół niespokojnych nóg skutkujący bezsennością. W przypadku zdiagnozowanej anemii rutynowo stosuje się preparaty żelaza, natomiast wpływ suplementacji tym pierwiastkiem w stanach jego obniżonego poziomu, lecz bez niedokrwistości, pozostawał niejasny.

W ostatnich latach pojawiło się wiele badań i podsumowujących je metaanaliz wskazujących na pozytywny efekt suplementacji w łagodzeniu wyżej wspomnianych dolegliwości. Obecnie zaleca się spożywanie pokarmów bogatych w żelazo oraz suplementację żelaza w celu złagodzenia objawów zmęczenia przy braku udokumentowanej niedokrwistości, szczególnie biorąc pod uwagę globalne rozpowszechnienie zarówno niedoboru żelaza, jak i zmęczenia oraz bezsenności.

Lipidy od lat stosowane są jako bezpieczne substancje pomocnicze do tworzenia nanoagregatów lipidowych w formie liposomów przeznaczonych do zastosowań farmakologicznych.

Pozwalają one na zwiększenie rozpuszczalności i stabilności oraz modyfikację biodostępności i/lub farmakokinetyki substancji farmakologicznie czynnych. Z tego powodu są ważnym elementem wielu nowoczesnych terapii farmakologicznych. Agregaty lipidowe są m.in. niezbędnym elementem terapii genetycznych oraz wygodnym narzędziem w modyfikacji układu immunologicznego poprzez ekspozycję terapeutycznie ważnych epitopów. Powstające w wyniku efektu hydrofobowego agregaty lipidowe mogą zawierać w ich strukturze praktycznie wszystkie substancje biologicznie czynne.

Przeziębienie to bardzo częsta jednostka chorobowa. Główną przyczyną przeziębienia są wirusy, które prowadzą do występowania dokuczliwych objawów, takich jak ból gardła, katar czy kaszel. Leczenie powinno mieć przede wszystkim charakter objawowy.

Jeszcze kilka tygodni temu Polska, podobnie jak większość Europy, mierzyła się z problemem tridemii, czyli jednoczesnego występowania dużej liczby zakażeń grypy, COVID-19 i RSV. Nie każdy zdaje sobie jednak sprawę z faktu, że w przeciwieństwie do tych jednostek chorobowych przeziębienie należy do najczęstszych chorób układu oddechowego – nie tylko w sezonie wzmożonej zachorowalności.

Okres jesienno-zimowy to czas wzmożonej ekspozycji organizmu na powszechnie występujące czynniki chorobotwórcze. Niskie temperatury w połączeniu z większym niż latem narażeniem na patogeny powodują, że ludzki układ odpornościowy musi być cały czas postawiony w stan najwyższej gotowości. Niestety, nierzadko poziom odporności jest zbyt niski, co w konsekwencji przekłada się na liczne zachorowania. Dbałość o niego powinna być zatem w tym okresie czymś normalnym i pożądanym. W tym celu stosuje się różnego rodzaju substancje, w tym także pochodzenia roślinnego. W niniejszym artykule przedstawione zostaną najważniejsze przykłady roślin o udowodnionych właściwościach immunomodulujących.

Pogorszenie funkcji poznawczych – objawiające się jako zaburzenie orientacji i/lub trudności w zapamiętywaniu, ocenianiu, rozumieniu i podejmowaniu decyzji oraz zaburzenia innych funkcji poznawczych – występuje często w starszym wieku. Wynika ono z komórkowego procesu starzenia się struktur mózgu. Obejmuje wiele różnych zaburzeń neurologicznych, od łagodnych zaburzeń poznawczych do jawnego otępienia. Przeciętne trwanie życia na świecie osiągnęło 71,4 lat, co oznacza, że w najbliższych latach kraje rozwijające się zostaną dramatycznie dotknięte społeczno-ekonomicznymi skutkami dysfunkcji poznawczych. To skłania do poszukiwania środków zapobiegających rozwojowi takiej sytuacji.

Coraz więcej doniesień wskazuje na rolę niedoboru wybranych witamin w rozwoju zaburzeń funkcji poznawczych. Tytułem przykładu, witamina D ma właściwości przeciwzapalne, przeciwutleniające i neuroprotekcyjne. Poziomy witaminy D są istotnie niższe u pacjentów z zaburzeniami poznawczymi w porównaniu ze zdrowymi osobami.