Fitoterapia jest ważną opcją terapeutyczną w zaburzeniach funkcjonowania przewodu pokarmowego. Tradycyjnie stosowana jest na całym świecie od pokoleń, wykorzystuje ogromny zasób dostępnych roślin. Obecnie podejścia te są weryfikowane, a niektóre surowce zostały zaaprobowane do użycia w ramach nowoczesnej medycyny. Patofizjologia zaburzeń żołądkowo-jelitowych, szczególnie czynnościowych, jest nadal niejasna. 

Homeostaza to stan równowagi, który utrzymywany jest m.in. dzięki procesom detoksykacji. Za detoksykację organizmu odpowiada przede wszystkim wątroba. Dlatego też rośliny i związki chroniące wątrobę oraz działające przeciwutleniająco stanowią solidne wsparcie naturalnych mechanizmów detoksykacyjnych organizmu. Niestety, coraz częściej, chociażby ze względu na tryb naszego życia, dochodzi do zaburzenia prawidłowej homeostazy. Jednym z powodów są chociażby toksyny i związki szkodliwe, które kumulując się wewnątrz organizmu, doprowadzają do niekorzystnych zmian w jego obrębie.

Diklofenak jest lekiem z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NSAIDs), wykazującym wysoką skuteczność w terapii bólów kostno-stawowych występujących w wielu chorobach reumatycznych. Działanie leku polega głównie na hamowaniu cyklooksygenaz (COX): w większym stopniu postaci indukowalnej (COX-2), odpowiadającej za syntezę prostaglandyn prozapalnych w miejscu zapalenia, a w mniejszym stopniu konstytutywnej (COX-1), odpowiadającej za produkcję prostaglandyn spełniających funkcje fizjologiczne w przewodzie pokarmowym i w nerkach. Podobnie do innych NSAIDs, diklofenak ma działania niepożądane, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego. Dlatego przed wyborem tego leku i ustaleniem schematu dawkowania konieczna jest znajomość schorzeń współistniejących danego pacjenta. Dawkowanie diklofenaku zwykle wynosi 100–150 mg/dobę leku podawanych w 2–3 dawkach. Dawka maksymalna leku to 150 mg/dobę. W przypadku postaci o przedłużonym działaniu stosuje się najczęściej 100 mg/dobę, w razie konieczności można dołączyć dawkę 25 lub 50 mg leku.