Przeziębienie to bardzo częsta jednostka chorobowa. Główną przyczyną przeziębienia są wirusy, które prowadzą do występowania dokuczliwych objawów, takich jak ból gardła, katar czy kaszel. Leczenie powinno mieć przede wszystkim charakter objawowy.

Jeszcze kilka tygodni temu Polska, podobnie jak większość Europy, mierzyła się z problemem tridemii, czyli jednoczesnego występowania dużej liczby zakażeń grypy, COVID-19 i RSV. Nie każdy zdaje sobie jednak sprawę z faktu, że w przeciwieństwie do tych jednostek chorobowych przeziębienie należy do najczęstszych chorób układu oddechowego – nie tylko w sezonie wzmożonej zachorowalności.

Okres jesienno-zimowy to czas wzmożonej ekspozycji organizmu na powszechnie występujące czynniki chorobotwórcze. Niskie temperatury w połączeniu z większym niż latem narażeniem na patogeny powodują, że ludzki układ odpornościowy musi być cały czas postawiony w stan najwyższej gotowości. Niestety, nierzadko poziom odporności jest zbyt niski, co w konsekwencji przekłada się na liczne zachorowania. Dbałość o niego powinna być zatem w tym okresie czymś normalnym i pożądanym. W tym celu stosuje się różnego rodzaju substancje, w tym także pochodzenia roślinnego. W niniejszym artykule przedstawione zostaną najważniejsze przykłady roślin o udowodnionych właściwościach immunomodulujących.

Pogorszenie funkcji poznawczych – objawiające się jako zaburzenie orientacji i/lub trudności w zapamiętywaniu, ocenianiu, rozumieniu i podejmowaniu decyzji oraz zaburzenia innych funkcji poznawczych – występuje często w starszym wieku. Wynika ono z komórkowego procesu starzenia się struktur mózgu. Obejmuje wiele różnych zaburzeń neurologicznych, od łagodnych zaburzeń poznawczych do jawnego otępienia. Przeciętne trwanie życia na świecie osiągnęło 71,4 lat, co oznacza, że w najbliższych latach kraje rozwijające się zostaną dramatycznie dotknięte społeczno-ekonomicznymi skutkami dysfunkcji poznawczych. To skłania do poszukiwania środków zapobiegających rozwojowi takiej sytuacji.

Coraz więcej doniesień wskazuje na rolę niedoboru wybranych witamin w rozwoju zaburzeń funkcji poznawczych. Tytułem przykładu, witamina D ma właściwości przeciwzapalne, przeciwutleniające i neuroprotekcyjne. Poziomy witaminy D są istotnie niższe u pacjentów z zaburzeniami poznawczymi w porównaniu ze zdrowymi osobami.

Fitoterapia jest ważną opcją terapeutyczną w zaburzeniach funkcjonowania przewodu pokarmowego. Tradycyjnie stosowana jest na całym świecie od pokoleń, wykorzystuje ogromny zasób dostępnych roślin. Obecnie podejścia te są weryfikowane, a niektóre surowce zostały zaaprobowane do użycia w ramach nowoczesnej medycyny. Patofizjologia zaburzeń żołądkowo-jelitowych, szczególnie czynnościowych, jest nadal niejasna. 

Homeostaza to stan równowagi, który utrzymywany jest m.in. dzięki procesom detoksykacji. Za detoksykację organizmu odpowiada przede wszystkim wątroba. Dlatego też rośliny i związki chroniące wątrobę oraz działające przeciwutleniająco stanowią solidne wsparcie naturalnych mechanizmów detoksykacyjnych organizmu. Niestety, coraz częściej, chociażby ze względu na tryb naszego życia, dochodzi do zaburzenia prawidłowej homeostazy. Jednym z powodów są chociażby toksyny i związki szkodliwe, które kumulując się wewnątrz organizmu, doprowadzają do niekorzystnych zmian w jego obrębie.

Diklofenak jest lekiem z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NSAIDs), wykazującym wysoką skuteczność w terapii bólów kostno-stawowych występujących w wielu chorobach reumatycznych. Działanie leku polega głównie na hamowaniu cyklooksygenaz (COX): w większym stopniu postaci indukowalnej (COX-2), odpowiadającej za syntezę prostaglandyn prozapalnych w miejscu zapalenia, a w mniejszym stopniu konstytutywnej (COX-1), odpowiadającej za produkcję prostaglandyn spełniających funkcje fizjologiczne w przewodzie pokarmowym i w nerkach. Podobnie do innych NSAIDs, diklofenak ma działania niepożądane, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego. Dlatego przed wyborem tego leku i ustaleniem schematu dawkowania konieczna jest znajomość schorzeń współistniejących danego pacjenta. Dawkowanie diklofenaku zwykle wynosi 100–150 mg/dobę leku podawanych w 2–3 dawkach. Dawka maksymalna leku to 150 mg/dobę. W przypadku postaci o przedłużonym działaniu stosuje się najczęściej 100 mg/dobę, w razie konieczności można dołączyć dawkę 25 lub 50 mg leku.